Yavaþça oturdu dev, ýrmaðýn kenârýna
Biraz kulak kesildi, akarken þârþârýna
Kamýþ oltayý attý, önünden akan nehre
Bir baktý ki o suda: Çok acâib bir çehre
Yüzünü avuçladý, korkarak ve merakla
Saçlarýný taradý, kemikten bir tarakla
Bu defa bakamadý, kendine narsist gibi
Bilakis bakýp durdu, tam bir anarþist gibi
Ýnsaný deðiþtiren, en büyük cadý zaman
Zamanýn elinde de bir taþtýr etten insan
Her bir geçen saniye, bir çekiç darbesidir
Mâzi, her insanýn da, mahfî harabesidir
O çekiçler sessizce, iner bedene içten
Yeni yeni insanlar, yaratýr sanki hiçten
Deðiþmeyen tek þeyse, insanýn kendi adý
Herþeyi deðiþtirir, görünmeyen bu cadý
Hiç deðiþmedim diyen, kendinden bîhaberdir
Her gün ölen bedeni, kendine bir makberdir
Alnýmdaki nakýþlar, çilenin çiçekleri
Derin derin kazýnmýþ, hayatýn gerçekleri
Alýþkanlýklar örter, mürtehil Âdemleri
Derin bir âh çekiþtir, onlara mâtemleri
Hiç sevmedim nedense, resimlere bakmayý?
Onlara bakýp bakýp, bana aðýt yakmayý
O fotoðraflarda ben, son gülen bir mevtâyým
Acaba þu ruhumla, ben hangi taraftayým?
Soner Çaðatay 15 Aralýk 2010 / Almanya
.