Aþk bir yol alýr içimde
Ruhumu ezip giderken sen
Ölüm karþýmda son kelimen
Beynimi zorlar kalbim
Duymak istemem
Gece aya sýðýnýr yatarým öylece
Soðuk bir rüzgar esiyor þimdi içimde
Boþluk da kalan kimsesiz tenimde
Saçlarýmdan týrnaklarýma vurgundum sana
Beni öksüz býrakmadan önce
Zaman mý benim katilim ben mi zamanýn
Ayaklarým yol almýþken gideceðim yere
Býrak da içimdeki çocuk nefes alsýn bir kere
Yenik düþtü kirpiklerim
Yaðmurun düþtüðü yere
Bulutlara þiir yazdým
Zifiri karanlýk bu gecede
Dökülen her satýrda kalbinden vurdum seni
Güneþ yeter mi içimdeki buz daðýný eritmeye
Beklemekden yorgun ayaklarým
Dolaþýyor ruhumda
Sol yanýmda sancýnýn çilesi
Baðdaþ kurmuþ oturuyor
Sanki cellat olmuþ zaman
Kapýmdan gitmiyor
Gökyüzü solgun bakýþlaryla
Ýçimdeki çocuða aðlýyor
Kutuplarda taþýdýðýn ayazý
Salýverdim sineme
Özlemler kurumuþ
Tohumlar yeþermez düþtüðü yerde
Usandým beklemekten baharý
Vurmuþken sinemi aþkýn hazaný
Rengar renk baharýn kurumuþ dallarý
Ayrýlýk koþar adým düþer önüme
Kirpiklerimden düþer kýr çicekleri
Zamaný geldi aþkýn hüzün baðlarý
Mýhlanmýþ yerlere koþmaz oldu ayaklarým
Asmýþ ruhum suratýný gitmez bir yere
Ben ne bir firavunum
Sözüm geçsin kalbime
Ne de Mevlana’nýn dilindeyim
Çaðýrayým seni sineme
Aþkým ayaklanmýþ içimde yol alýr bilinmeze
Ruhumun üstüne basarak
Gider karanlýk bir yere
HASAN DAÐ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.