NEVRUZ ÇİÇEKLERİ

Ýþlenmemiþ toprak gibi...

Ülkemin dört bir yanýnda,

Zambak, yasemen, fesleðen olmuþ her biri.

Dolaþýyorlar kanýmda...

Damla damla... ýlýk ýlýk...

Bu ne biçim yollar ki,

Her biri karanlýk,

Bekliyorlar...

Iþýk vermek için karanlýða...

Sevdeler, Ayþeler...

Süleymanlar, Mineler,

Ardý sýra dizilmiþler, tesbih gibi.

Hepsi bir can, birer canan,

Olacaklar belki de...

Gün geldiðinde birer Hakan...



Her sabah zil çaldýðýnda,

Girerken sýnýfa tebessümle,

Gür bir sesle, yürekleri çarparcasýna,

Ýyi sabahlar, diyen diller,

Bir gülüþ, bir gülümseme,

Bekliyorlar her an....

Bize bir anne olsun gelen,

Bir baba...

Bir arkadaþ...

Kendilerine kenetlenmiþ,

Bir sýrdaþ...

Öðretsin onlara,

Sevgiyi... Vatan aþkýný,

Çizsin gönül tahtasýna,

Ülkemin sevdasýný...

Büyük Türkiyeyi...

Anlatsýn Alparslan’ý... Fatih’i...

Ve....Mustafa Kemal’i...



Bir rüzgar bekliyor onlar,

Ruhlarýnda fýrtýnalar estirecek,

Kendilerine hizmet edecek,

Hizmetkarý olacak,

Diz çöküp önlerine,

Bugünlerde ter döküp,

Yarýnlarý kuracak...

Kaynayan dünyanýn,

Kan ve barut kokusu arasýnda,

Ýnsanlýða adalet daðýtýp,

Barýþý kuracak...



Ah...Onlar ki..

Dað baþlarýndaki kýr çiçekleri gibi,

Karlar altýnda çýkmayý bekleyen ,

Baharýn geliþi ile dünyaya göz kýrpan,

Nevruz çiçekleri...



Her biri ....

Yarýnlarýn yavuz atlýsý,

Çýkmýþlar dört bir yandan

Geleceðe yön vermek için,

Edirneli, Karslýsý...



Bunlar ki...!

Bayrak için,

Vatan için,

Din için,

Yaþasýn diye,

Ebed-i müddet devlet için...

Sýralanmýþ daðlar gibi,

Dizilmiþler bekliyorlar...

Kendilerine verilecek...

Nöbet için..



O gün...

Kim var diye haykýrýldýðýnda !

Biz diyecekler,

Biz varýz...!

Ölmek için deðil,

Yaþamak ve yaþatmak için...

Çünkü...

Öyle demiþti...

Önlerindeki rehber...!

Ýnsaný yaþat ki... Devlet yaþasýn...!

Ülkemin sýnýrlarýnda, gözyaþý döken kalmasýn...



MUSTAFA GÖKGÖZ 02/08/2010 DENÝZLÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: