ÇEKİNME, SEN DE GİT

Sakýn üzme sen, kendini.
Senden önce de, gidenler oldu.
Hangisini anlatsam, bilemiyorum.
Seneler önce, bir dostum vardý.
Yýllara gizlemiþtik, mutlu anlarýmýzý.
Bir gün, kahkahalarýmý da alýp gitti.
Ýdealist renkler vardý, bakýþlarýmda.
Dans ederdim, imkansýz notalarla
Gözlerimde parlayan ýþýklar, soldu.
Ona rastladýðýmda, çok gençtim.
Bulutlara taþýndým, sandým.
Onsuz yaþayamam derken ben,
Kara topraða verdim, en deðerlimi.
Evet, yaþamaya devam ettim.
Kaç sene sürdü acýsý, hesap etmedim.
Ýnsanlarý hep sevdim, hesapsýzca.
Çoðu gitti, küçücük hesaplarla.
Emek verdim, sevgi gülleri ile gelen birine.
Kocaman açtým, yüreðimin kalanýný.
Saygýsýz harfler gördüm, gözlerinde.
Kuru güllerini verdim, yüreðine.
Þimdi, gitme sýrasý sende.
Çekinme, sen de git.
Ben, nasýlsa gelirim kendime.

Sosyal Medyada Paylaşın: