Çalarken Davulları Yağmurun

öylediniz iþte! !
güne küskün geceydiniz
hiç kýmýldamamýþtýnýz yerinizden
- dokununca yalnýzlýðýnýza -
taþ kesilmiþtiniz taþkentin gündökümünde
bir kýþ konaklýyordu yüreðinizde
kendimi gözlerinize astýðým yerdeydiniz

bir gönül eskitip bataðýnýzda
çözüm bulamadýðým
gittikçe gömüldüðüm / gizlendiðim
kendime seslenebildiðim
ilk ve tek ve son gizdiniz

o ’ ydunuz, onlar ’ dýnýz, siz ’ diniz, biz ’ diniz
tüm içkileri tükettiðim meyhane çýkmazlarýnda
suçlusu olmayan / halka açýk duruþmalarda
yüreði sevda bilmez yargýcýn
kýrdýðý kalemdiniz

mevsiminizden geçtim ansýzýn
mevsimsizliðimdendi

güne kanýyordu gözleriniz
kuru çiçekler vardý ellerinizde
birini bekliyordunuz / umuyordunuz
- ben deðildim, beni unutmuþtunuz -
ve üþüyordu bir yanýnýz / sokaklarýnýz
toprak altýnda kalmýþ / bulunamamýþ
antik eser kadardý yalnýzlýðýnýz
ölesiye yalnýzdýnýz

koyu vaktiydi intiharlarýn
kýrýlgandý yaþamýn teni
(bir parabasisti yaþam.
ne denli sonsuz ve somutsa
o denli geçici ve gerçeksiz..
yalýn ve görkemli ve hain gecenin
deþilmez ve soðuktu karanlýklarý...
daraldýðýnýz..)

kýyýya vurunca ölüyordu deniz
sessiz besteler yazýlýyordu
öznesi ve özlemi olmayan oyunlara
ilk ýþýklarla tutuþuyordu gözleriniz
aðýr bir kahrýn tavasýnda kýzgýndýnýz / kýrgýndýnýz

çalarken yaðmurun davullarý
gece vurulmalarýnda
çok ama çok yalnýzdý
yastýðýnýz






Sosyal Medyada Paylaşın: