Nefes Almak Gibisin

Her nefes aldýðýmda ciðerlerime
Hava yerine seni alýyorum.
Demir atýyorsun yüreðimin derinliklerine
Güvenle yalpalýyorsun sularýmda.
Neden sonra demir almak zamaný gelince
Ciðerlerimin çeperlerini kanatarak çýkýyorsun
Can-dar-lanýyor, seni soluyorum.

Varsýn kanasýn her seferinde
Yangýn yerine dönsün ciðerim,
Yanýk kokusu kaplasýn bütün bedenimi
Yeter ki beni; sensizliðe mahkum etme.

Zühre yýldýzý ile raks ediyorum
Tahir benim diye haykýrmak geliyor içimden
Seni içimde sakladýðýmda
Yokluðunda boðuluyorum.
Kar yaðýyor lapa lapa
Býyýklarým donmuþ, yüzüm morarmýþ
Ben hala gecenin ayazýnda seni arýyorum.
Yanaklarým ýlýk gözyaþlarýmla ýsýnýyor
Bir kuytu köþeye büzülüp aðlýyorum.

Can-dar-lanýnca gönül kabul görmez nafile
Hak eden hakkýn alýr, su mu tutarmýþ file.

Ýtler bile gülmüyor,
Halime ben gülüyorum gecenin ayazýnda
Kare kare her aný yaþýyorum yeniden
Bir sessizlik çöküyor, uðultular kesilip
Son bir defa seni içime alýyorum derin derin
O da ne; üþümüyorum,
Korkularýmdan arýnýyorum,
Artýk seni býrakmam,
Sen artýk bensin, ben sen oldum
Huzur çöküyor üzerime,
Kendimden geçiyorum bu kar beyazýnda.

Çanakkale 13/12/2010

Sosyal Medyada Paylaşın: