karanlıklar yanıyor

gözümden hiç gitmeyen bir düþün karanlýðý
içimde ýssýzlýðýn havlama yalnýzlýðý
yükseliyor gitgide kül doluyor gökyüzü
bu yaðmur sýkýnsý ruhuma dar geliyor..

geliþ gibi gitmiyor derimde katran dertler
aþikar gün gibi karþýmda çaresizlik
uyu diyor gözlerim tavanda iz sayýyor
babamýn zor dersleri yüzüme ters bakýyor..

þimdi dünya ne küçük birkaç saat ötede
sanki görünecek karþýmda bildik herkes
bir rüya gibi telden gidiyor sesler sesler
aklýmdan geçirdiðim teker teker oluyor..

diyorlarki boþversek kalmaz bizede dünya
geçiyor elimizden zaman denen hazine
ne kadar çiçek dersen yarýna hep soluyor
yalanlýðýn besbelli can tutuþup yanýyor..

aynaya sabah gece, tersten baktým yüzüme
kapanmýþ kapýlarým ýþýksýz odalarým
biliyorum bu oynun hep aynýdýr sonlarý
ne atarsak atalým bize hep dü geliyor

düþen yapraktan sonra yanýyor, karanlýklar yanýyor..

münir s.güresen
11/11/2010
izmir




Sosyal Medyada Paylaşın:

munır Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

şimşir evlat acısı sen git ben gelmicem işte gün doğar/gün batar çantada keklik sen bana bakma doğum günün bu gün çürük ceviz aydınlık/karanlık ve yalnızlık başka baharamıdır?