Artýk düþüyorum ben, boþluða, bu dereye
Hiç tutunamýyorum, hayatýn yamacýnda
Hüzünlü bir bakýþtýr, son söz ciðerpareye
Þu rûhum kývranýrken, firâkýn kýskacýnda
Bu mýsralarým sana, kalbimin fidânýdýr
Bahârý beklemeden, kýþta çiçek açtýlar
Bu mýsralarým sana, aþkýmýn figânýdýr
Duygularým, bu gece, sýrlarýný saçtýlar
Âteþ-i ,,AÞK’’ yakýyor, düþtüðü yeri, yârim!
Müteellim kalbimse, nokta nokta daðlanmýþ
Düþenler bir kül olup, dönüyor geri, yârim!
Ýnce boynum ezelden, saçýnla bukaðlanmýþ
Ecelim de çözemez, beni saç tellerinden
Bu bülbül saça yapmýþ, aþkýn âþiyânýný
Itýr sürmüþ tellere, cennetin güllerinden
Yüce Kaf Dað’ý bilmiþ, o baþýn meyânýný
Söðüt dallarý gibi, eðilsin ince saçlar
Yanaðýmdan dökülen, firâkýn ýrmaðýna
Tâ yaralý kalbime, uzansýn ince uçlar
Kanýmý sürsün boya gibi her týrnaðýna
Soner Çaðatay / 1 Ocak 2010 / Almanya
Kelimeler:
Âþiyân: Yuva
Meyân: Orta