son eylül 1

son eylül esintisiymiþsin ömrüme ;
ne kadar yalnýzlýðým ;solgunluðum varsa
ve aþka yýlgýnlýðým
aldýn götürdün ...
usulca yavaþtan ...
hercailiðin ninnisiyle uyuttuðum avuttuðum
gönlümü .
bir ümide uyandýrdým.
yýrtýp attýðým her takvim gününü
sensizse yok saydým
eylülden ........
ecele ...
bir sarý eylülle savurdum herþeyi
gönlüm sonbahar þimdileri
aldýn götürdün benim
bütün geleceðimi geçmiþi mi’
yok saydým : býraktým ulan
artýk sevmeyi .anlamadýn sevgimi
geziyorum artýk terkedilmiþ þehirlerin sukunetiyle
son eylülde.....
esiyor artýk bir yalnýzlýk yeli içim de
hiç öpmeycegim bir daha aþký alnýndan ,
miladýmdýn ;miyadým oldun
oturup köþelerde sorguluyorum yüreðimi
neden sevdiðimi sebpsizliðini
bir bardak demli . çay ile .....
bin yýllýk iþlenmiþ taþlarda buldum kendimi
sevmeyi sav ettim þekilsizce
koþup gidiyorum artýk yarýnlara
son eylül esintisiydin gönlüme
elveda mý ilet
ey sevgili güneþ
neyselere tutunup yürüyorum
atime....



Sosyal Medyada Paylaşın: