Ben eskiden küçüktüm, Misketlerini kaybedince Aðlayan çocuklar gibi. Ýlk o zaman sevdim seni.
Bir sen vardýn kaybetmekten korktuðum. Bir de elimden düþmeyen misketlerim. Ne zaman seni gördüyse gözlerim... Titredi ellerim, Sadece o analrda elimden düþtü misketlerim
Ben hiç sevmezdim ama Hep evcilik oynardýk küçükkken. Hatýrlayýnca gülüyorum þimdi:)) Çocukluk iþte Bizi hep sevgili yaparlardý, Kardeþim doktor olurdu Sen hep yasta... Ben de hep yasta.
Çok zaman geçti üzerinden. Biraz boyum uzadý biraz sakallarým, Biraz da akýllandým. Ne kýsa donla çýkýyorum sokaða, Ne evcilik oynuyorum, Ne de misketlerimi kaybedince aðlýyorum. Çok þey deðiþti biliyorum, Seni hala sevdiðimden baþka.
Hep sevgili yaparlardý bizi, Nazar mý deðdi ne? Ayrý yollardayýz þimdi. 30,06,07 VP VEDAT PALUT
Sosyal Medyada Paylaşın:
valut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.