ayýn dokuzu nisan içmiþ gibiyim, mutluluk sarhoþu bi elimde elleri bi elimde gökyüzü sonsuzluktan bir dem vuruyorum sabah oluyor bir anda rüya gibi geçiyor gece uyanýyorum öylece
ayýn dokuzu nisan yýl ikibin on konuþuyoruz, sonra ben elini tutuyorum konuþuyoruz, sonra ben eli oluyorum dudaklarý oluyorum, dili oluyorum gözleri oluyorum ama o kadar güzel olamýyorum hiç bi zaman bahar güneþ vuruyor alnýna parlýyor alný, alný beyaz kadar temiz ve elleri tertemiz, anne sütü kadar, gözleri gülüyor ama ben gözlerine bakamýyorum alýyor insaný içine öyle uzun uzun bakamýyor onun gözlerine insan
sonra mutluluk þarkýlarý sonra hasretlik türküleri sonra ayrýlýk þiirleri sonrasý muamma iþte ayrýlýk þiirlerine takýlý bir ömür gidecek gibi geliyor bana ama umut var ya o umut iþte o terketmiyor hep bir yerden mutluluk gelecek gibi geliyor, içindeki umutla yaþayan insana...
ayýn dokuzu, aralýk onu özlüyorum...
9-12-2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
youssef Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.