Şehrimi Yaktım Gözlerinde

Koparýlmýþ takvim yapraklarýna bir bak
Bir, bir yokluðuna attýðým çizikleri
Odalarýmýn kuytu köþelerinde say
Gözlerimin karanlýðýna ateþ et
Kör kuyularda içtiðim sularýn üzerine yazdým adýný
Sarmaþýklara tutunup çýktým yýldýzlara
Resmini çizdim ey sevgili ay yüzüne
Yokluðunun ismini koydum, adý hasret soyadý hasret

Rüzgârlara sevgi ektim
Fýrtýnalarda biçtim aþk çiçeklerini
Çingene pembelerini serdim gökyüzüne
Boran oldu ey sevgili hasretin düþtü yeryüzüne
Þehirlerimi yaktým gözlerinde
Yangýnlarýn ortasýna daldým
Cehennemde ateþlerle dans ettim ey sevgili
Dumanlara yazdým adýný yokluðuna hasret dedim
Soyadýna hasret

Avuçlarýnda terledim
Gözyaþlarýnda aktým, gözlerinde kayboldum
Cehennem çukurlarýna daldým ey sevgili
Güneþ doðdu üzerime ben karanlýklarda kaldým
Zemheri çöktü üstüme, kar yaðdý üzerime
Dondum ayazlarda ey sevgili
Çatýlarýn saçaklarýndan sallandým aþaðý
Buzlarýn adýna hasret dedim, düþtüm parçalandým
Daðýldým ey sevgili soyadýna hasret

Adýný koyamadým yokluðunun
Tükendim ey sevgili yalnýz kaldým yalnýzlýðýna
Adým, adým gezdiðim bu þehrin sokaklarýna
Üzerine basamadýðým Arnavut kaldýrýmlarýna
Adýný yazdým, ama silemedim ey sevgili
Her gece gökyüzü aðladý, ben aðladým
Saðanaklar boþaldý üzerime ýslanamadým
Þehrimi yaktým gözlerinde ey sevgili
Sen yandýn, þehir yandý ama ben, ama ben yanmadým
Adýna hasret dedim, yokluðuna hasret, soyadýna hasret

Sosyal Medyada Paylaşın: