El İzlerim

daha çok ufaktým,
o zamanlarda öðrendi gözlerim aðlamayý,
çocuksu bir yüzden akýyordu,
el izlerim, oyuncakçý camekanlarýný süslüyordu
daha çocuktum...aðlýyordum...

terk edilmiþ bir çocukluktu benimkisi,
arkadaþlarým saklambaç, körebe oynarken
ellerim yüzüme dayalý bir taþýn üstüne oturup
çocukluðumu izliyordum ben
daha çocuktum oysa, aðlýyor... aðlýyordum...
ufacýk ellerimle avutuyordum akan yaþlarý
ve düþen her damlada biraz daha büyüyordum

daha çok ufaktým, hevesliydim büyümeye
büyüyünce her þeyin olur derdi, annem
oldu annem, oldu...
dünün damlalarý bu günün koca nehri oldu
benimle büyüdü acýlar, benimle soldu güller
bak, büyüdüm...büyüdüm...
ama hâlâ süslüyor el izlerim, oyuncakçý camekanlarýný
aðlýyorum, annem...



12.08.2002 / 20:15 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın: