Kýsmi yaþantýlardan arta kalanlarla var olmak adýna bölüyordu yalnýzlýðýný gittikçe küçülen hayallerini taþýyamazken bedeni gidiyordu mahzen ücrasýna kovalamaya içindeki ümitsizlikleri aslýný biliyordu oysa her kayboluþu var oluþunu perçinlerken korkuyordu; silik bir i mgeye dönüþmekten ve öylece var olmaktan kaçýyordu umutsuz,insansýz mahzeninde öylesi bir acý çekiyordu.
Kendince...
1967
Sosyal Medyada Paylaşın:
merube Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.