GÜNEŞ
Yorgun tepelerin meçhul ardýna,
Usulca süzülüp çekilen güneþ,
Þafak vakti döneceksin yurduna,
Yine doðacaksýn gönüllere eþ.
Sen ki hep doðarsýn, insandýr ölen,
Bir gece, bir gündüz dünyadýr dönen,
Bahar yenilenir, ocaktýr sönen,
Yine doðacaksýn gönüllere eþ.
Göðe yükselirsin yüceden yüce,
Senle aydýnlanýr karanlýk gece,
Seninle çözülür girift bilmece,
Yine doðacaksýn gönüllere eþ.
Þulesin cihana gönül gözünde,
Sen varsýn çiçeðin gülün özünde,
Sensiz olunur mu þu yeryüzünde?
Yine doðacaksýn gönüllere eþ.
Rabia Barýþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.