SUZAN...

Geldiðini duyunca sularým duruldu
Canýma can geldi yüzüme kan...
Kýrýldý aynalar içimde birkere neyleyim
Ben kendime vuruldum
Aþký yýldýzlý gözlerinde müebbete hapsetmiþim
Mehtabý resmin diye karanlýk bir tuvale çizmiþim
Bu gece seni sana getirmiþim
Suzan...

Dudaklarýndan hayat suyunu içerken
Yüreðimin ateþi filizlendi birden gecenin ayazýnda
Aþkýn heceleri boðarken karanlýðý dipsiz uçurumlarda
Sevda türküleri var dilimin avazýnda Suzan...

Dikenleri kanatsada avuçlarýmý
Gül kokulu bakýþlarýn durur nazarýmda
Her þafakta en mahrem kuyularýma atarsýn Yusuf’u
Sinemi fasýldan fasýla yakar kavurursun Suzan...

Pençelerimi kurtardýn ya prangalardan
Özgürlüðe uçuyor sayende þimdi bütün güvercinler
Kanat kanat yürek yürek olmuþ
Gökyüzünü esir almadan karabulutlar
En güzel þarkýlarýný türkülerini söylemelisin Suzan...

Bir nefes kadar yakýn taze karanfil kokusu
Çek içine en derinden sabahýn hasretini
Nasýlsa bu hüzzam beste hiç bitmeyecek
Bu soðukta bu kýraðý erimeyecek Suzan...

Teslim olmak yok karanlýk geceye
Çek silahýný vuruþacaðýz sabaha kadar
Güneþi görmeden ölmek yok
Ölmek varsa dönmek yok
Bu aþk bitmeyecek mezara kadar Suzan...

Ahmet ÇALIÞKAN

Sosyal Medyada Paylaşın: