Yalancý bahar gelmiþ, aþkýn Ýrem baðýna
Erken yeþeren düþler, hazanla gazel oldu
Güzel bir âhu girmiþ, aþkýmýn çardaðýna
Melûl melûl bakýþý, bende lâyezâl oldu
Nasýl kýyarým sana! Senin yerin yamaçtýr
Nâpâk el dokunmasýn, kadife yapraðýna
Þu koca âlemdeyse, temiz insân birkaçtýr
Salyangozun salyasý, deðmesin yanaðýna
Yaban çiçeðim býrak! býrak düþe düþeyim!
Küçük bir kelebeðim, hep karanlýða uçan
Ýnan bana, ne olur! bu dünyâda lâ-þeyim
Kimsesiz bir bebeðim, þevkate kucak açan
Boynunu büküp büküp, bakma bana ne olur
Kaldýr baþýný göðe, güneþler öpsün seni
Kýrýlsa tek bir dalýn, bütün kalbim burkulur
Kaldýr baþýný göðe, güneþler öpsün seni
Bir yapraðýn düþerse, dalýndan çamurlara
Yýkarým gözyaþýmla, silerim dudaðýmla
Yazlarý solduðunda, aðlarým yaðmurlara
Kapanýrým secdeye, ýslanmýþ yanaðýmla
Býrak beni boþluða; boþluk bana bataklýk
Çekemem içine ben, seni yaban çiçeðim!
Kalbim de aþklarýma, lanetli bir mezarlýk
Gömemem içine ben, seni nâlân çiçeðim
Yerin altýna insin, saçýn gibi köklerin
Bedenimi de sarsýn, bir melek gibi ânî
Þu adýmý haykýrsýn, o bulutlu göklerin
Yüzümü de yýkasýn, inen rahmet-i gânî
Soner Çaðatay 6 Aralýk 2010 / Wuppertal
Kelimeler:
Lâ-þey: Hiçbirþey, hiç
Rahmet-i gânî: Bol rahmet (Yaðmur)
Lâyezâl: Ebedî