MASAL 2-III

MASAL 2 DEVAMI

Demiþ kendi kendine” biz atiye koþalým
Bütün kötülüklerle yýlmadan savaþalým

Anlýmýza yazýlan elbet baþa gelecek
Bir gün mazlum olanlar mutlaka sevinecek.”
………………………………………………….

Küçük oðul çaresiz gerisin geri dönmüþ,
Allah benim sonumu hayýr eylesin demiþ.

Üzüntülü bir halde sunak yanýndan geçmiþ,
Son derece kasvetli pis bir dehlize çýkmýþ.

Etraf nemli ve kötü her taraf yosun tutmuþ,
Sanýrsýn bu mekâný yüce Mevla’m unutmuþ…

Koku desen leþ gibi var her türlü haþere,
Ýnsan iskeletleri daðýlmýþlar her yere.

Hayli zaman yürümüþ bu karanlýk dehlizde,
Düþünmüþ ne zaman çýkacaðým ben düze.

Neden sonra bakmýþ ki karþýda iki kapý,
Birisi açýk imiþ ötekisi kapalý.

Açýk kapýyý örtmüþ kapalýdan yürümüþ,
Sevdiðinin dediði bir bir oluyor imiþ.

Orda aç bir kurt ile minik bir kuzu görmüþ,
Kurt önündeki otu minik kuzuya vermiþ.

Kuzunun önünde de büyükçe bir et varmýþ,
Eti almýþ kuzudan o aç kurda yedirmiþ.

Onlar yerken yemleri doðru yürümüþ gitmiþ,
Fazla uzun gitmeden yol birdenbire bitmiþ.

Demiþ: “Hay Allah! Nedir? Baþýmdaki bu oyun.”
Bakmýþ az ileride görünür iki koyun.


Koyunlardan biri ak öteki ise kara,
Beyaza biner ise çýkarmýþ yukarýya.

Sevinç ile atlar iken ak koyun üzerine,
Her taraf zindan gibi görünmüþ gözlerine.

Meðerse ak yerine kara koyuna binmiþ,
Birkaç saniye içinde yerin dibine inmiþ.

Kaldýrmýþ kafasýný bir bakmýþ yukarýya,
Ne bulut var ne yýldýz bütün sema kap kara.

Aklý baþýndan gitmiþ demiþ,“Geldim ben nereye?”
O kadar yorulmuþ ki uyku dolmuþ gözlere.

Uzanmýþ yere yatmýþ derin uykuya dalmýþ,
Bir ninenin,“Kalk yavrum’’ deyiþine uyanmýþ.

“Rüya mýdýr? Acaba benim gördüðüm.” Demiþ.
Ýnsan sesi duymuþ ya bu onu sevindirmiþ.

Bakmýþ yaþlý bir nine ona doðru bakýyor,
Sanýrsýn ki yüzünden rahmet nuru akýyor.


Oðlan dönmüþ kadýna ‘‘Merhaba nine.” Demiþ.
Çok susamýþ kadýndan azýcýk su istemiþ.

Kadýn demiþ: ‘‘Evladým burada su bulunmaz,
Zalim dev çeþmesinden hiç kimse su alamaz.

Ülkede tek çeþme var bir dev baþýnda bekler,
Öldüremedi onu nice baba yiðitler.

Sunak olarak alýr her hafta bir huriyi,
Sonra ancak bir saat bizlere verir suyu.

Zalim dev suya yapmýþ oldukça çetin büyü,
Hiç kimse kaldýramaz üstündeki büyüyü.’’

Oðlan demiþ: ‘‘Olur mu? Ben devi öldürürüm,
Þu maðdur insanlarýn yüzünü güldürürüm.

Hele bana bir yolu tarif eyle sen nine,
Sonra kovaný da al takýl benim peþime.”

Kadýn demiþ: “Evladým önümüz kýþa doðru,
Bu yýl sen kýrar mýsýn? Bu ninene odunu…

Soðuklar bastýrýrsa aniden ben nideyim,
Bende senin peþinden hayýr dua edeyim. ”

Oðlan demiþ: “Bu yýl ben, odun kýrayým sana,
Belki yazar sevabý yüce yaratan bana.”

Sonra almýþ baltayý odunlarý doðramýþ,
Bunu gözleyen nine sevincinden aðlamýþ.

Öyle bir çalýþmýþ ki bütün odunlar bitmiþ,
Yaþlý kadýnda þehrin yolunu tarif etmiþ.

Demiþ “Çok dikkatli ol yol tehlike doludur,
Yýlan çýyan çok boldur saðý solu korudur.

Kýlýcýný býrakma aman sakýn elinden,
Karþýna canavarlar çýkabilir aniden.

Bir ulu aðaç göreceksin þehre girmeden,
O aðacýn altýnda uyu iyice dinlen.”

Oðlan veda eylemiþ demiþ yaþlý nineye,
“Sen merak etme nine deve aldým hediye,

Kýlýcýmýn darbesi onu yere serecek,
Dev ölünce tüm ülke þenlenip sevinecek.”

Sonra yola koyulmuþ yalýn kýlýç elinde,
Yorulmadan býkmadan yürümüþ gündüz gece.

Yýlan çayan ne varsa kýlýcýndan kaçmamýþ,
Nice canavarlara keskin kýlýcý çalmýþ.

Hele ki yedi baþlý bir ejderha var imiþ,
Ejderha kahramaný iyice uðraþtýrmýþ.

O dahi kýlýcýndan öz nasibini almýþ,
Küçük oðul baþlarýn hepsini parçalamýþ.

Neden sonra yol bitmiþ ulu aðacý görmüþ,
Aðacýn eteðinde “Uyumalýyým “demiþ.

Sonra yere uzanmýþ derin uykuya dalmýþ,
Feryat eden kuþlarýn seslerine uyanmýþ.

Aðaca doðru bakmýþ büyükçe bir yuva var,
Ýçerisinde ise feryat eden yavrular.


Bir bakmýþ ki o da ne!

Kalýn vahþi bir yýlan sürünerek geliyor,
Yuvadaki yavrular inim inim inliyor…

Aðaca çýkar ise yavrularý yiyecek,
Ana kuþ yavrularým diyerek inleyecek.

Yýlan kuþlara doðru hamlesini yapmadan,
Kýlýcý çekip onu parçalamýþ kahraman.

Yavrularýn feryadý sevince dönmüþ o an,
Yine uzanmýþ yere uyumuþ küçük oðlan.

Neden sonra dev gibi bir Anka kuþu gelmiþ,
Elinde kýlýç ile yatan oðlaný görmüþ.

Kuþ hissetmiþ kalbinde onarýlmaz bir acý,
Zannetmiþ yavrularý öldürmüþ bu yabancý.

Uçmuþ büyük bir taþla çabucak geri dönmüþ,
“Oðlaný bu taþ ile öldürmeliyim.” Demiþ.

Tam taþý atacakken bir yavru dile gelmiþ,
“Anne ne olur onu, sakýn öldürme.” Demiþ.

‘‘Aç bir yýlan bizleri nerdeyse yiyecekken,
Hepimizi kurtardý o yýlanýn elinden.”

Zümrüdü Anka kuþu oðlana dua etmiþ,
“Ne diler isen dile, dile sen benden.” Demiþ.

Oðlan demiþ: ‘‘Þimdilik hiçbir dileðim yoktur.
Benim derdim þu anda sadece susuzluktur.

Zalim devin elinden suyu geri almalý,
Ona kurban verilen canlarý kurtarmalý.”

Söylemiþ veda etmiþ tekrar yola koyulmuþ,
Fazla geçmeden þehrin ýþýklarýný görülmüþ.

Sokaklarda dolaþmýþ bakmýþ bütün insanlar,
Gayet üzgün ve mutsuz bazýlarýysa aðlar.

Yaklaþmýþ birisine “Neler oluyor? ’’ demiþ.
Deve kurban gününün olduðunu öðrenmiþ.

Ama bu gün dev ille prensesi istermiþ,
Yoksa artýk bir daha hiç su vermeyecekmiþ.

Küçük oðul adama demiþ: “Hele gel benle,
Bu devi bir ziyaret eyleyelim seninle.

Bu nasýl bir devdir ki bir damlacýk su vermez,
Onu buradaki hiçbir, kahraman öldüremez.”

Neden sonra birlikte subaþýna gelmiþler,
Ýkisi de bir kuytu köþeye gizlenmiþler.

Çeþmenin üç tarafý derin bir uçurummuþ,
Dev evini oranýn tam merkezine kurmuþ.

Dev çýkmýþ dýþarýya beþ metre boyu varmýþ,
O anda gözlerini büyük bir korku sarmýþ.

Gözleri fýldýr fýldýr, eller desen çok iri,
Sanýrsýn birer kazma onun keskin diþleri.

Kýllarý uzun uzun, sanki korkunç bir ayý,
Yürüyorken yerleri, oynatýr ayaklarý.

Oðlan düþünmüþ: ‘‘ Acep bunu nasýl etmeli?
Devi bu uçurumdan aþaðýya itmeli.

Bu devle savaþmasý hiç kolay almayacak,
Çare yok bu uðraþa girmeliyim çabucak.’’

Sonra kalkmýþ ayaða dikilmiþ karþýsýna,
Söylemiþ: ‘‘ Son bir ihtar veriyorum ben sana,

Canýný seviyorsan çeþme baþýný terk et!
Ya kýlýç darbemden öl ya da bu diyardan git.”

Dev kükreyerek dönmüþ: “Demiþ sen kimsin?
Sen gibi yiðitleri ne ettim bilir misin?

Þu uçuruma bir bak, ne canlar göreceksin,
Seninde sonun öyle oraya gideceksin…”

Oðlan çekmiþ kýlýcý: “Bu öyle kolay deðil,
Ya defol git buradan ya da önümde eðil.

Þu elimde gördüðün bir sihirli kýlýçtýr,
Öldürdüðü devlerin sayýsý belki kýrktýr.”

Dev kýlýcý görünce kahramanýn elinde,
Demiþ: ‘‘ Söyle bu kýlýç ne arýyor ki sende,

Bu kýlýç kardeþimin kýlýcýydý daha dün,
Senin eline nerden? Ve nasýl? geçmiþ bu gün

Yoksa kýlýcý ondan öldürüp temi aldýn?
Eðer öyle olduysa sen yandýn ki ne yandýn.’’

“Evet” demiþ: ‘‘Doðrudur asýl sen þimdi yandýn,
Kardeþinin baþýný bedeninden ayýrdým”

Dev daha da hiddetle þiddetlice kükremiþ,
“Þimdi seni tamuya göndereceðim.” Demiþ.

Öyle bir saldýrmýþ ki sanki gök gürlüyormuþ,
Devin gözleri hýrstan hiç bir þey görmüyormuþ.

Oðlaný almak için dev neler neler yapmýþ,
Oðlan gayet ustaca kahramanca savaþmýþ.

Bir fýrsatýný bulmuþ kýlýcýný sallamýþ,
Kýlýcýnýn darbesi ayaklarýný almýþ.

Dizleri üstü düþen dev açmýþ kollarýný,
Savurmuþ ileriye vurmak için oðlaný.

Çevik bir hareketle sýyrýlmýþ bu darbeden
Dev uçmuþ aþaðýya haykýrarak tepeden.

Devin ölümü hýzla dalga dalga yayýlmýþ,
Bunu duyan prenses sevincinden bayýlmýþ.

Susuz kalan insanlar oraya toplanmýþlar,
“Bu cengâver kim? ” Diye birbirine sormuþlar.

Herkes kova elinde çeþmeye doðru koþmuþ,
Çeþmenin kornasýndan kýpkýrmýzý kan akmýþ.

Çeþmeden akan kanlar devin kötü kanýymýþ,
Bunu gören insanlar bir þey anlayamamýþ.

Neden sonra çeþmeden kan yerine su akmýþ,
Devin kötü büyüsü çeþme üstünden kalkmýþ.

Ülkenin kralý da büyük mutluluk duymuþ,
“Kahramaný huzura alýn.” Diye buyurmuþ.

“Ne diler ise bizden yerine getirilsin,
Ýster ise ülkenin anahtarý verilsin.

Bir tanecik kýzýmý devden kurtaran odur,
Kahraman ister ise benim damadým olur.”

Oðlan huzura çýkmýþ Krala etmiþ hürmet,
Kral demiþ: “Yiðidim çokça eyledin zahmet.

Suyumuzu kurtardýn zalim devin elinden
Ne diler isen dile Allah’ýný seversen.”

“Hünkârým!” demiþ oðlan: “Dileðim yalnýz þudur:
Vatanýmdan ayrýyým sayamadým kaç gündür.

Eðer mümkünü varsa gönder beni vatana,
Artýk kavuþmalýyým gözü yaþlý anama.”

Kral demiþ: “Ýnan ki öyle bir gücüm yoktur,
Buraya gelenlerin sonu burda kalmaktýr,

Diler isen prensesi iste sana vereyim,
Kýrk gece Kýrkta gündüz size düðün edeyim.”

Oðlan demiþ: “Hünkârým benim bir yavuklum var,
Yolumu beklemekten gözleri yaþlý aðlar.”

Vezirlerden birisi huzura gelip durmuþ,
“Hünkârým bir çaresi belki bulunur demiþ.

Bir Anka kuþu vardýr ulu aðaç üstünde,
Derler ki zaman zaman çýkarmýþ gökyüzüne.


Rica eylesek ondan yardým eder mi? Bize,
Bu konuyu arz etmek istemiþtim, ben size.”

Oðlan demiþ: ‘‘O kuþu çok yakýndan tanýrým,
Bir gidip konuþursam beni kýrmaz sanýrým.”

Veda etmiþ krala tekrar yola koyulmuþ,
Çok geçmeden aðaçta Anka kuþunu bulmuþ.

Demiþ Anka kuþuna: “Vardýr senden dileðim;
Özledim, vatanýma artýk gitmek isterim.

Bir hayli zaman oldu ayrý geçen günlerim,
Hem anam, hem babamý, hem yârimi özledim.

Eðer mümkün olursa uçur beni vatana,
Kavuþtur vatanýma dua edeyim sana.”

Kuþ demiþ: ‘‘Zor bir iþ benden bu istediðin,
Baþým gözüm üstüne olsun senin bu emrin.

Yukarý kýrk günlük yol uçmak için güç ister,
Kýrk parça kuyruk ile bir o kadar su ister”

Oðlan gitmiþ krala bildirmiþ arzusunu,
Almýþ kýrk bidon suyla semiz koyun kuyruðu.

Kuyrukla suyu kuþun kanadýna baðlamýþ,
Oradaki dostlarýn hepsiyle vedalaþmýþ.

Sonra kuþun dev gibi kanadýna yerleþmiþ
Kuþ ise: “Hazýr mýsýn? Hadi ya Allah! demiþ”

Zümrüdü Anka hýzla yukarý doðru uçmuþ,
Ýstediði bazen su bazen de bir kuyrukmuþ.

Gu demiþ kuyruk yemiþ su demiþ suyu içmiþ,
Kuþun kanatlarýnda günler haftalar geçmiþ.

Neden sonra tepeden hoþ bir ýþýk görünmüþ,
Oðlanýn kalbi çarpmýþ “Geldik” diye sevinmiþ.

Kuþ tekrar isteyince bakmýþ ki kuyruk bitmiþ,
Baldýrýndan bir parça kesip kuþa yedirmiþ.

Kuþ baldýrý yememiþ dilaltýnda saklamýþ,
Yukarýya çýkýnca oðlan biraz aksamýþ.

Kuþdilinin altýndan et parçasýný almýþ,
Oðlanýn yarasýnýn üstüne yapýþtýrmýþ.

Kýsa bir an içinde yarasý iyi olmuþ,
O anda gözlerine hoþ bir mutluluk dolmuþ.

Kuþ oðlaný uçurmuþ çabucak vatanýna,
Demiþ görevim bitti veda edeyim sana.

Veda etmiþ ayrýlmýþ uçmuþ gerisin geri,
Oðlan girmiþ sarayýn, kapýsýndan içeri.

Onu canlý görenler hayret içinde kalmýþ,
Anasý ve yârinden baþkasý inanmamýþ.

Sevdiðinin kalbine büyük mutluluk dolmuþ,
Kýrk gece kýrkta gündüz onlara düðün olmuþ…

Sosyal Medyada Paylaşın: