SENLE ÖĞRENDİM ÇARESİZLİĞİ

Senle öðrendim çaresizliði,aðlamayý,beklemeyi,
Yerine göre gülmeyi.

Hani sen hep derdin ya üzülme,
Üzülmek deðil de seni üzmekti üzüldüðüm
Feryat ettim duy sesimi yarab dedim
Ne duyan nede soran oldu…

Ýnce bir dertmiþ aþk dedikleri,
Ve ben derdin en güzelini çektim,
Seninle.
Sen nerdesin,nerdesin?

Haykýrsam gelir misin? Duyar mýsýn?
Yok bu böyle olmaz,olamaz ben sensiz yaþamak istemiyorum..
Hem yaþayamam da zaten çünkü hep derdim ya;
Sen benim sol yanimsin diye kalbim olmadan nasýl yaþarým ?

Þimdi söyle…
Ölmek istiyorum,ölmek çaremi sence?
Yoksa en büyük çaresizlik mi?

Boðuluyorum iþte böyle çoðu zaman,
O güzel gözlerini düþünüp,
Hasretinle yanýyorum.

Biliyorum her ne kadar yazsam da artýk beyhude,
Sen olmadýkça kollarýmda,
Hayat hep hüzünlü ve kederde.

Ýþte bundandýr caným,
Ne kadar sevsem de seni,
Bir daha böylesi yanmamak adýna,
Sana ‘Hoþça kal’ diyorum.


Sosyal Medyada Paylaşın: