Suskunluk günüdür Yüklemsiz kalýyor Cümlelerin karþýlayamayacaðý duygular Buruk bir kördüðüm Ve bilirsiniz Günler, aylar, mevsimler, yýllar Artýk hep hüzün
Bakýþlardaki sessizliktir Beraber güldüðümüz zamanlarý deðil de O son bakýþýný hatýrlýyorum Yoksa bir heveste kaçýyor Boðazýmdaki düðüm Küsüyorum gittikçe yaþlanan gözlerime Ve hiçbir ses Sessiz kalamýyor bu hýçkýrýk gürültüsüne Baðlansa yerinde durmuyor hüzün Dünyanýn en iyi korunan kalelerinden Tüm kalemlerinden kaçýyor artýk Bodoslama çýkýyor herkesin önüne Yüzü baþtanbaþa baðýþlanmýþ yeni bir hüzün
Mavi renkli gece vaktidir Ay ýþýðýnda saklýdýr hüzün Gecenin ýlýklýðýnýn nemli toprak kokusu Geçen bir bulutun Ay ýþýðýna yansýyan gölgesidir
Sonbaharýn adýdýr hüzün
[ 30.07.2007 – b@ileys17 ]
Sosyal Medyada Paylaşın:
baileys17 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.