Dað gibi bir adamdý baba Süleyman; Kara pos býyýklarýyla, Babayiðit tavýrlarýyla, Delikanlý duruþuyla, Bir karlý dað gibi adamdý koca Süleyman. Tek göz odalý Derme çatma barakadan bozma evinde, Bir Haceri vardý baba Süleyma’nýn, Bir de kýzý Nazlý’sý, Dað gibi bir adamdý koca Süleyman. Arefesiydi bu akþam baba Süleyma’nýn; Ýkramiyeyi aldýðý gibi, Hacer’ine bir kýrmýzý yazmayla bir çift çarýk, Kuzusu Nazlý’ sý için de bir kýrmýzý elbiseyle, Göründü evin önünde baba Süleyman. Kýzý gözünde bir daðdan farklý deðildi Baba Süleyman... Hani bu dünyada herkezin baþýna bir iþ gelir de; Bana genede bir þey olmaz derdi kuzusu, Babasýna her baktýðýnda. Aslan yürekli dað gibi bir adamdý Süleyman; Bayram sabahý gelmiþti baba Süleymanýn, Baþkalarýnýn elleri öpülecek anasý babasý varken, Delikanlý baba Süleyma’nýn kuzusu Nazlý’ sý ve Hacer’in den baþka kimsesi yoktu. Tuttu karýsý Hacer’in sað elinden, Aldý kuzusunu sað yanýna, Ýndiler Kadýköy’e sahilde kahvaltý yapmaya. Büyük mutlulukla ilk defa böyle bir, Bayram sabahý yaþayan kuzusu Nazlý’ya Simit ve çay öylesine lüks gelmiþti ki, Kim bilir babam , Ne zaman getirir bir daha gibi bir düþünce geçti aklýndan. Az ileride baðýran helvacýyý gördü Nazlý; Baba dedi aslan yürekli dað gibi baba Süleyman’a, Bana helva alýrmýsýn? Alýrým tabi dedi yavrusuna Süleyman, Neden almýyayým. Kalktý ayaða delikanlý baba Süleyman, Cebinde on beþ kuruþuyla; Kardeþ dedi kardeþ! Þu sepetteki helvalar kaça? Çok para deðil beyim sadece elli kuruþ! Dedi pos býyýklý baba Süleyman’a, Ne! Elli kuruþmu çok para deðil olmasýna ama, Parasý olmayana çok para be usta ..dedi Aslan yürekli baba Süleyman kendi kendine, Gözleri doldu Süleyman’ýn , Bir helvalara baktý Süleyman, Birde yavrusuna; Yok ulan dedi baba Süleyman, Yok bu vicdansýz dünyanýn ne adaleti, Nede ben gibi garibanlara bi merhameti , Þunca helva ne olurdu onbeþ kuruþ olsaydý dedi... Döndü ailesinin yanýna dað gibi baba Süleyman, Ne oldu baba dedi kuzusu neden helva almadýn bana? El kadar kýzýn bana sordurduðun sorusuna bak dedi , Baba Süleyman kalben Kahbe dünyaya.. Yokmuþ kuzum diye bildi sadece , Bizim paramýzýn yettiði kadar büyük helva yokmuþ dedi. Aslan yürekli dað gibi baba Süleyman. Tuttu hanýmý ve evladýnýn elinden Delikanlý aslan yürekli baba Süleyman, Hem aðlýyor hemde yürüyordu baba Süleyman, O gün bu gündür Süleyman, Ne vakit bir helvacý görse , Gözleri dolar, acý acý yutkunmaya baþlar ve Aðlardý pos býyýklý baba Süleyman. (04 Aralýk 2010) Cici Sosyal Medyada Paylaşın:
Osmancici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.