eylül-dür

Her sonbahar vurulurum
Kuþlarýn öldüðü yerde
Bu seferki sonbahar
Bir baþka deldi geçti
Eylüldü;
Yapraklar üþüyordu
Verem sarýsý yüzlerinde
Çaresiz topraða düþüyordu

Neyin nesiydi böyle ansýzýn gitmelerin
Her þeyi býrakarak bu lanet son bahara
Sana en çok mecbur olduðum anda
Ne gereði vardý öksüz koymanýn
Bahardan kalan son þarkýlarý
Gezdiðin kavaklý yollarý
Ýçimde oynayan þen çocuklarý…

Eylüldür;
Yüreðinde demir atar sevdalar
Gün savuþur gölgelerde
Sinsi bir hüzün sokulur sessizce
Iðýrcýk akþamlarýn aralýðýndan
Eylüldür;
Sen gidersin kalbim gider
Göçmen kuþlarýn uçtuðu yerde

Eylüldür;
Toprak ana kahrýndan ölür
Her daðda binlerce çiçeði ölür
Kelebekler en tenha yerlerde ölür
Örümcek aðýnda böcekler ölür
Að delinir örümcekler ölür
Yorgun kýrlangýçlar uçarken gözlerinden
Ayrýlýk anýdýr gözlerin ölür
Gidenler bilmese de kalanlar her gün ölür
Ne bu hazan son olur
ne bu veda son veda
elveda sevgilim
göçmen kuþmar elveda……

Sosyal Medyada Paylaşın: