Saat sabahýn 4’ü ... Odamda yetim kalmýþ hayaller aðlamakta... Katreler boþalýyor kör karanlýgýn rahmine.. Her ceninde bir sen oluyor , bir ben ölüyorum.. Maðrur bir yalnýzlýk bu benimkisi.. ...Artýk þiirde yazamýyorum.. Ne farkeder hem harflerin sesli yada sessiz oluþu.. Sigaramýn ucunda hüzünler secde ediyor Ýçimde ki ölü çocuga.. Sensiz umutlar dolduruyorum geceye.. Ruhumu çýrýlçýplak soyup Öylece bakýyorum hayalinin beni çaðýran sesine Uçuþan külleri mutluluk sanýyor ölüm.. Gözlerine dokundugumda sana kanýyor ölüm...
---------------------- Sen üzülme bana sevgilim, idare ediyorum iþte Ýttire ittire götürüyorum hayatý bilinmezliði ile... Sen üzülme suskunum diye. ...Söküklerini dikiyorum gecenin. Ay ile yýldýzlarý birleþtiriyorum, Gök ile güneþi, martýlar ile denizi, güzel ile çirkini... Yaþam ile ölüm arasýndaki bu maratonun Son finalini koþuyorum nefes nefese Sosyal Medyada Paylaşın:
@ŞK_M£L£Ğİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.