ELLERE VERDİN
Bir gün bulut bulut bindin daðýma
Ovamý düzümü sellere verdin.
Azap olup indin umut baðýma
Ürünü toplayýp ellere verdin.
Nasýl sonuçladýn sorgularýmý?
Nereye hapsettin tutkularýmý?
“Seviyorum” dedim, duygularýmý
Yüksek gerilimli tellere verdin.
Bütün haklarýmý o haksýzlara
Koþma fýrsatýný ayaksýzlara
Elmas küpeleri kulaksýzlara
Þimþir taraklarý kellere verdin.
Neler düþlemiþtim, senle beraber
Nerde hayallerim, aþktan ne haber?
Arada býraktýn, hazdan bihaber
Tüm ümitlerimi yellere verdin.
Gelinlik giydirdin, düðünler ile
Sofralar kurdurdun, öðünler ile
Gözyaþý döktürdün; say, günler ile
Akýllý yok muydu, del’lere verdin?
“Ölüm çare olsun, bitsin! " demiþtim
"Zehir oldu hayat, gitsin! " demiþtim
"Atýn denizlere, yitsin! " demiþtim
Cesedimi çamlý bellere verdin!
Onur BÝLGE
Deðeeli Arkadaþlar,
Bu þiir 2000 yýlýnda yazýlmýþ, yazýldýðý gibi kalmýþ, 2006 da falan Antoloji’de asýlmýþ olan on yýllýk bir þiirdir. Eleþtirilerimle istemeyerek canlarýný sýktýðým arkadaþlara özellikle Deðerli Emekli Edebiyat Öðretmeni Arkadaþým Ömer ÖNER’e eleþtirme fýrsatý vermek gayesiyle öne çýkarýlmýþ; bilerek, gönül rýzasýyla, hakkýný almasý dileðiyle sunulmuþ ve durum, tarafýna sözlü ve yazýlý olarak bildirilmiþtir. Diðer eleþtiri yazdýðým arkadaþlarýmla beraber, ya bizzat ya da vekil tayin edilerek kesilip yüzülmesi, parçalanmasý için sunak niyetiyle sunulmuþtur.
Yukarýdaki açýklamadan sonra gelelim kurbana…
Þiire, Süleyman Efendi’nin nasýrýna kadar her þeyin girdiði dönemden daha ileri bir zamanýn insanlarýyýz. Öyle þeyler girdi ve girmekte ki sýralamaya gücüm yetmez! Ben de bu zamana kadar kullanýlmayan nesnelerden bahsederek onlara iþtirak ettim.
Deðerli eleþtirmen arkadaþýmý yürekten kutluyor, tetkikine hayran kaldýðýmý bildirmek ve teþekkür etmek istiyorum. Gerçekten iþinin erbabý! Çok iyi bir eleþtirmen! Nerede ne varsa, bulup çýkardýðý gibi bana da ÞÝMÞÝR demem gerekirken, SIRMA yazdýðýmý fark edemediðim BÜYÜK HATAMI gösterdiði için ayrýca binlerce teþekkür ediyorum.
Her zaman diyorum ya… Kimse kendi gözünü göremez. Her yeri, her þeyi görür, GÖZÜNÜ GÖREMEZ. Neden, biliyor musunuz?
Çok yakýn ve çok uzak, görüþ mesafesi dýþýndadýr. Görebilmek için belli bir uzaklýktan bakmak gerekir. Bu þiirde olduðundan haberdar olduðum ve asla aksini iddia etmeyeceðim aksaklýklarýn tümünü bulup çýkaran arkadaþým, benim hiç fark edemediðim, yanlýþ kullandýðým SIRMA sözcüðünü de bana gösterdi. Kim bilir kaç kere okudum, fark etmedim. Göremedim.
Sonuç olarak: Eleþtiri, çok önemli bir nimettir. Kýzmayalým, bozulmayalým, emek sarf edenlerin de deðerini bilelim.
Þiir iþlevini yaptý. Þimdi üslubumu açýklama sýrasý geldi:
Benim en acýklý þiirlerimde dahi esprili taraflar vardýr. Hemen hemen her þiirimin içinde ince bir hiciv vardýr. Çoðu zaman içinde bulunduðum durumu alaya alýr, hayatla dalga geçer, kendimi hicvederim. Bu þiirimde de bariz bir þekilde ince bir alay, kendisiyle, olup bitenlerle, yani kaderin akýþýyla dalga geçercesine ifadeler vardýr. Bunlar, daha çok dördüncü dizelerde yer almaktadýr. Eleþtirmenimizin akýl erdiremediði, bir tür türlü anlam veremediði, altýný çizdiði dizelerin maksadý HÝCÝVdir. Onun için bu þiir, onun da belirttiði gibi aðlamaklý bir sesle deðil, býyýk altýndan gülerek okunur. Kara mizah mý desek… Ýþte, öyle bir þey!
Deðerli Eleþtirmen Arkadaþým,
Tekrar tekrar teþekkür ediyor, sizi tanýdýðým için sevinçli olduðumu bildirmek istiyorum.
Nice nice þiirlere…
Mutluluklara…
Onur BÝLGE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.