MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Affet Beni Çocuk
Nurettin AKSOYLU

Affet Beni Çocuk


Affet çocuk affet
Gözlerini açtýðýn þu dünyaya bak
Þehrin tüm ýþýklarý aydýnlýk
Bil ki o ýþýklar aydýnlýðý kadarda karanlýk
Kilim desenli yamalý entarinle
Kirden yapaðý olmuþ diken gibi saçlarýnla
Birkaç günlük yediðin simidinle
Alay edercesine gülme yüzüme çocuk
Gülüp de ayazlarda kalan yüreðimi acýtma

Beton yýðýnlarý arasýnda;
Baþýný kaldýrýp da seyredeceðin gökyüzün olmayacak
Gecelerin lacivertliðinde yýldýzlarý göremeyeceksin
Kayan yýldýzlara tutunup hayaller bile kuramayacaksýn
Yeryüzünde çýplak ayaklarýnla basacak topraðýn bile kalmayacak
Kan düþmüþ topraklara üzerine güneþ doðmayacak
Ey çocuk güneþlerde gölgen üzerinde oynayamayacaksýn
Yoksulluðun en acýmasýz ve imkânsýz þarkýlarýný söyleyeceksin

Þehrimin sahillerine karanlýk çökmüþ çocuk
Gözlerimin içine bakýp da gülme
Yanaklarýmdan süzülen damlalarýn içinde aðla
Ruhunun asil yamaçlarýna bir dokun
Çýðýrtkanlýðýn kol gezdiði bu dünyada
Sakarya da, Dumlupýnar da, Çanakkale de
Topraklarýnýn adým, adým kan koktuðu bu ülkede
Kefensiz gömülen þehit atalarýna aðla
Aðla çocuk þimdi benimle kanla alýnan bu topraklarýn
Menfaatler uðruna parayla nasýl satýldýðýna aðla
Asýmýn neslinde bihaber yaþayanlara aðla
Aðla çocuk sahil kenarýnda denizin gözüne bakýp da
Ayrýldýðýn sevgilinin aþkýný sorgulayamayacaðýn günlere aðla

Dokun þimdi yüreðimin ucuna
Dökülsün gözyaþlarýn, karýþsýn kanýma
Dökülsün alyuvarlarým götürsün beni topraða
Sakarya çok süründü çocuk artýk kalkmýyor ayaða
Sis çökmüþ daðlara, kar düþmüþ yamaçlarýna, kir akýyor ovalara
Mavi düþler arasýnda kuþlarýn uçamadýðý sazlýklara
Gün doðmuyor çocuk affet, affet ki bende çökeyim yanýna

Yurdumun üzerindeki kara bulutlar, yüreðime çöküyor
Dumanlý daðlarýn Lavlarý gecelerime yaðýyor
Alparslan’ý görüyorum rüyalarýmda
Kýlýcýný çekmiþ bin atlý ile üzerime geliyor
Konuþamýyorum çocuk suçluyum
Fatih Ýstanbul surlarýna dayanmýþ, ben ise utancýmdan gidemiyorum
Ecdadým Ayasofya da namaz kýlýyor çocuk
Ben yanýna yaklaþamýyorum
Damarlarýndaki kan gibi, oluk, oluk kanlar akýyor Çanakkale de
Atalarýn peygambere koþuyor çocuk
Ölümü þerbet diye içiyor, ben ölemiyorum
Öz yurdumda payidarým, öz yurdumda azýnlýk
Ýsyanlarda ruhum, isyanlarda baþým
Karanlýða gömülecek naaþým, katýksýz kaldý aþým
Karanlýk sokaklarda bitmez benim bu savaþým
Affet çocuk sana bir yuva bile kuramadýk
Kurduysak da bakamadýk
Gözlerimin içine bakýp da kirli ve çilli yüzünle sýrýtma
Alay etme benle çocuk, mavi gözlerinle baktýðýn ben, ben deðilim
Ben þimdi sende kaybolmuþ yitik bir viraneyim

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.