Kalem bu, usanmaz asla yazmaktan Yürek efkardan, ruhsuz civandan Bin kere kýrýlsa da gönlü feryattan Nalaný sanmam beka, geldi gidiyor Anladým ah-u zarla ömür geçmiyor
Sinede ne varsa saklý kalýr, silinmez Nefes aldýkça bu can, deðerin bilmez Duyan, gören gözlere perde örtülmez Nalaný sanmam beka, geldi gidiyor Anladým bi-çare vahla ömür geçmiyor
Ey hayat, bilfiilsin var mý bir çare Yüksünmedim asla saygý, sevgiye Karþýlýksýz olsa da vicdan var serde Nalaný sanmam beka, geçti gidiyor Anladým ki hissiz ömür geçmiyor
Bir film gibi slaytlaþtý gözümde yýllar Yollarda mahfuz kalan ah o anýlar Kar saydýðým biriken vakt-i zamanlar Nalaný sanmam beka geldi gidiyor Anladým emeksiz buðday hasat vermiyor
Ne günler yaþamýþ zat-ý erenler Ekmeði suya karýp, katýk edenler Tek bir söz övünmeden göçüp gidenler Dünyayý saymam baki ömür geçiyor Kalem bilendikçe sözler çaðlýyor..
HAZAN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
hazan444 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.