Bu ýsrar-ý sabit durumu hiç deðiþmedi bende,
Ýlk önce baþlamýþtý manyak-ý cinneti inhitatiye,
Sonrasýnda ne olur bilemem ama görünen o ki,
Yenemeyeceðim devam eden kýprama-i daimi…
Allah kimseye vermesin bu sirayet-i vesveseyi,
Kendinde olmasa bile onlardan gelmiþtir belli ki,
Herkes çocukken geçirir mutlaka benek-i firfiri,
Ýstemem iktibas edilmiþ muafiyet noksaniyetini…
Vaka-i kuþku varsa eksik olmaz sümük-ü daim,
Kýprama-i daimle hayat geçmez, bunu bilelim,
Eðer birinde avdet-i devr-i veled oluþursa da,
Sirayet-i vesvese de baþlayacaktýr sonrasýnda…
Þu efkar-mütemadiden kurtulma yolu yok mu?
O güzel günler bitti, hayatým sabit-i daim oldu,
Vaka-i kuþkularla hercümerc oldu yaþam bende,
Hayat yorgunuyum, bimar-ý bimar oldum belki de…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.