Bir þiir verdim sana küçüktü üþüyordu Yeni yeni yürüyor arada düþüyordu Þefkatle sarmaladýn ona kol kanat gerdin O sýcacýk sesinle yeni bir hayat verdin
Öyle ýsýnmýþtý ki sýrýlsýklamdý terden Can geldi bedenine kalktý doðruldu yerden Kendisine can veren Nenehatun’a baktý Neden bilmem gözünden iki damla yaþ aktý
Topu topu beþ altý dizeydi varý yoðu Gördü ama görmezden geldi þiiri çoðu Ne yapsýn bazý þeyler boyunu aþýyordu Yine de çok mutluydu sonuçta yaþýyordu
Dediler ’Gitme vakti zaman doldu zil çaldý’ Uzandý yataðýna derin uykuya daldý Bulutlar öpüþüp de þimþek göðü delince Elbet bir gün uyanýr þiir vakti gelince
Þimdi aðlama desem dinlemezsin aðlarsýn Bu þiirin sonunu göz yaþýyla baðlarsýn Ben yine de derim ki göz yaþý dökme aman Sana gülmek yakýþýr kadim dost Meryem Maman
Dün þiirime sürpriz bir þekide Can veren Deðerli dost Meryem Maman(nenehatun) Hanýmefendiye bir kez daha teþekkürler...
. Sosyal Medyada Paylaşın:
(Mustafa Çetiner) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.