Açılmayan Mektuplar

Mektup var:
Pulsuz,
Postacý býraktý kapýya.
Zarfýndan belli içinde
Mühüm bir haber var.

Aldý kýsýk gözlerle süzdü zarfý
Çok kýymetliydi tekrar tekrar baktý.
Neydi acaba diye düþündü.
Ýçinde bir sürü soru vardý.

Elleri bir türlü gitmedi açmaya zarfý
Belli mi olur,
Alýþtýðý bu hayatý yýkacak
Bir sürü emir vardý belki de
Yok yok hiç dokunmadan içine
Kaldýrmalý en üst dolabýn
En ucuna atmalý.

Kapý tekrar çaldý.
Bu defa kapýda bir ulak
Kan ter içindeydi.
Kapýnýn deliðinden baktý
Açsa bir türlü açmasa...
Bekledi,
Ulak da bekliyordu.
Zamanýn sesi çýnladý boþ koridorda
Ne kapý açýldý
Ne ulak uzaklaþtý,
Öylece kalakaldýlar.

Sýrtýný verdi kapýya
Kalbinin atýþlarý sarmýþtý her yeri
Açsam kapýyý,
Ne var ne yok desem.
Yoksa yanlýþ adres
Evet yanlýþ adrese gelmiþsin desem.

Açtý kapýyý,
Buyur dedi
Ulak elindeki zarfý uzattý,
Tek laf etmeden çekip gitti.
Neydi bu ne oluyordu
Allah’ým dedi; bu rüya olmalý.

Aðýr adýmlarla yürüdü odada
Sanki Ademden bu yana durmadan gelen
Mektuplar yýðýlmýþtý.
Bir çekti ki dolabýn kapýsýný
Üzerine mektuplar devrildi.

Hepsini tekrar düzenledi binbir itina ile
Ne kadar güzel zarflarý vardý.
Hiç açýlmamýþ güzel zarflar.
Ne vardý hiç umrunda deðildi
Kendisi, dedesi onun dedesi de açmamýþtý hiç.
Her þeyi kendi bilmek zorunda deðildi ki.

Kapý tekrar çaldý.
Açtý, elinde bir büyük kaðýt
Haydi gidiyoruz dedi,
Adam.
Sen kimsin be kardeþim?
Haydi düþünme,
Vakit tamam
Onca gelen haberlerin sonucunu
Görmeye gidiyorsun
Anladýn mý sen
Öldün.

(Kasým 2010 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: