Yine sana gelecekken tutuldu adýmlarým,
Tam da söyleyecekken sustu geveze dilim.
Bu kaçýncý yemindi,gene söyleyemedim,
seni gördü,daldý gözlerim.
Kaç kere tekrarladým aynaya karþý,
Hatta avucuma yazdým diyeceklerimi...
Tam söyleyecektim,açtým elimi,
Heyecaným silmiþ diyeceklerimi.
Aslýnda bir bilsen,seni ne kadar okþadým,
Bir görebilsen benim rüyalarýmý.
Keþke,ha gayret elini koyabilsem kalbime,
Dile söze lüzum kalmaz da,
Elimi götürememki ellerine.
Her sabah uyandýðýmda,
Bu kez söyledim,diye seviniyorum.
Etrafýma bir baktýðýmda,
Yine mi rüya diyorum.
Biraz da sen yardým etsen;
Elini getirsen ellerime,
Dolasan beline...
Benim dilim de,ayaklarým da,
Hiç bir yerim hiç tutulmasa.
Sabahlara kadar gezsek rüyalarda...
Gözlerimizi açtýðýmýzda birbirimizle uyansak,
Sonunda seni seviyorum’u
Fýsýldasam kulaðýna.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.