Saf kalp niyaz ederken, sivri dil söz söylermiþ Kuyu kazan olur kem, kula zarar eylermiþ Usta duvar erer dik, yýkýlmaz bu eseri Aðaç doðadýr yeþil, kullanmayýn keseri.
Baltanýn sapý odun, odun oduna düþman Kalp kýrmak insan iþi, vicdan olur bin piþman Aþk kelimesi aðýr, kulaðý eder saðýr Ýçinde yoksa sevgi, kalp der boþuna baðýr.
Ýçimde bir ateþ var, bana bakmaz oldu yâr Aldýrýþ bile etmem, yasak olsa da diyar Dost ararken bu gönül, kalp acý çeker oldu Kýrmýzý bir gülken aþk, rengi mat oldu soldu.
Yer ile gök birleþti, birbirine sert girdi Kul ile pul karýþtý, biri çýrak biri pir’di Aþkým yolu þaþýrdý, sanki bir taþ taþýrdý Giderken sevdiðim kýz, aþk kalbimi aþýrdý. Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.