Gün gelir Baþ baþa kalýrsýn da yalnýzlýðýnla; Anýlar alýr götürür seni Hüznün kucaðýna... Umutlarýna sel dolduðunu Hayallerinin yel olduðunu görürsün de; Baþlarsýn, geçmiþi sorgulamaya... Git gellerle tüketilen ömrün Hüsranlarla körlenen yüreðin Ararsýn da müsebbibini; Ne duygu nankörlüðünün Yükselen deðer olup Çaða damgasýný vurmasý; Ne doyumsuzluk sendromunun Bir illet olup beyne yerleþmesi Rahatlatýr seni... Arsýz duygularýna yaslanan Deli sevdalarýna Yenik düþtüðünü anlarsýn da; Yalnýzlýðýnýn temelinde Yine kendini bulursun... Yaþadýklarýndan öðrendiðin Hayatýnýn, Bir farký olmadýðýdýr Kayýp giden yýldýzlardan... Artýk ne sevdanýn adýný an Ne o boþ hayallere kan Yalanmýþ yaþananlar Koskoca bir yalan! Tükenip giderken ömrün Giden gençliðine yan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadir Yatağan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.