Çatışma

Kalbimin derin boþluðu beni girdap misali, sarýp sarmalamýþtý
Sarmalanan sadece ruhum deðildi
Sensiz gecelerde sarmaladý yalnýzlýk bedenimi
Kurtulmak zor geldi
Dört duvar arasýnda kala kaldýk
Gitmiþti o, öylece
Kabul ediyorum,
Gitmesine ben izin verdim ama
piþmaným iþte
Ýçimden öpmek geldi onu
Doyasýya öpmek
Bir daha hiçbir þey eskisi gibi olmayacak diyen mantýðýmý
susturamýyorum
Sanýrým bir kez daha haklý çýkmanýn gururuyla
seni aþaðýlayacak küçük kalbim
ne dersin?
Dün ve bugün
Konuþmalarýmýz bunu göstermiyor mu?
Eski ve yeniyi kýyasladýðýmda çok farklý her þey
Baþkasýyla beraber olacak gibiyim
Baþkasý olmasýn hayatýmda ve hayatýnda
Ben seninle mutlu olmak istiyorum
Buna ne hakkýn var diyen mantýðým
Acýmasýz bir þekilde yargýlarken
Kalp, acýlardan oluþmuþ bataklýða saplanýyor
“Beni dinlemedin tekrar kalbini mi dinleyeceksin?” Diyor.
Ama diyorum… Koskoca bir ama
Boðazýmdaki kelimeler dirense de
Benimle iþi olmadýðýný adým gibi bilsem de
“O hala beni seviyor…”
“Biliyorum arayacak ,evren (çekim) yasasý doðruysa geri gelecek(!)”
Yalan söyleyerek bu masalý mutlu sonla bitiriyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın: