zaman ek çiçek yerine yeþersin öldürsün seni yaðmur yaðmasýný dile hayattan bir süreliðine çýk sessizce kapý önünde bekle
þanslýsýn þimdi yaðmur yaðýyor çok yaðýyor çýldýrýyor dayak yiyor caddeler buna sevin mikroplarý ölecek dünyanýn üzül istersen sen yarattýn mikroplarý “çünkü” deme cümleyi bozma aklýna kendini getir misafir et iyi davran ona þimdi yürü
kara bulutlar senin eserin griler henüz bitirmediklerin nicedir gülüyordun aðla artýk bak sana yaðýyor yaðmur topraðý nerden buldun nerden getirdin saksýya da çiçeðe de zamana da ihanet ettin ölümden korkuyorsun itiraf et cebindeki bozuk paradan daha az ömrün kýzýyorsun neredesin þu an ne yapýyorsun bilinmez belki de kendini zamandan saklýyorsun
sis basýyor ayaðýna yürümüþlüklerin acýyor duman sana sarýlýyor sen duvarlara bakýyorsun baktýðýn yer gözlerini bozacak göremez olacaksýn yapma dünyayý dolduracakken inanasýn geliyor vazgeçiyorsun hayatý unutmaya niyet edip baþkalaþýyorsun sana sonsuz soru cümleleri ile gelecekler kaç hesap soracaklar sana gökyüzünü soracaklar arkasýna saklan yaðmurun zamandan özür dile ancak öyle temize çýkar rahatlar içine saklanmýþ ruhun
yaðmur durdu bulutlar perde perde açýldý senin günahlarýný o bir dolu günahlarýný yaðmur alýp götürdü rahatla
zaman yeþermeye baþladý zaman büyüyor vaktin büyüyor çoðalýyor bu sefer kazandýn
bir dahaki sefere kendini sokaklara kilitle gökyüzünden yaðmurdan mutlak yarenlik dile ilikle zamaný eski gömleklerine ve bekle! Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Tuncer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.