Ben Bilmiyorum..

Vallahi ben yazmadým bu þiiri , benliðim yazdý..

Aslýnda ne yazsa azdý ama birþeyler söylemesi farzdý..

Bak þimdi baðýrýyor , " Ne Mutlu Türk’üm Diyene".

Barutla yýkamýþ eti , kemiði ulu orta haykýrýyor..

Sus dese biri , bir tutam kývýlcým olacak Türk’lüðüne..

Yürek naðmesi titretiyor vücudunu , hýrslanýyor..

Bir kiþi çýkýpta sus dese ya , patlasa iþte o þanlý Tarih..

Düþman , yine düþmanlýðýný yapýyor Ey yiðit !

Mertçe dövüþmek ne haddine , mazisi yetmiyor..

Þöyle bir bakýyor etrafýna , koskoca rezillik..

Bir ampül tüm varlýðýný karartýyor..

Türk’üm ulan ben dese bile , duyuramýyor..

Çünkü bölünen çoktan adýný koymuþ..

Þerefsiztan , haysiyetsiztan kurulmuþ..

Cehalet , tüm duyularý adeta esir almýþ..

Duyulmamýþ , görülmemiþ , bilinmemiþ bir þerefsizlik..

Bir ses duyuyor , epey de yakýndan..

Senin kadar ben de Türk’üm diyor fakat ,

Türk’lüðü yasaklayana yüz verdiðini biliyor..

Baba ! Diyor , kendine evlatsýzlýðý çok görmedin..

Diyor ki , Türk’lük iradesini Türk olmayana vermedim..

Bu vataný sen/siz böldün/üz , ben bölmedim..

Þimdi izin verirsen ben yalnýzlýðýma dönüyorum..

Bu þiiri benliðim yazdý , vallahi ben bilmiyorum..

MUSTAFA DÖLEK..





Sosyal Medyada Paylaşın: