DUVARDA YABAN GEYİĞİ,EN ÜRPERDİĞİM ANDI...

Arabanýn durduðu yer
Maksem’de Necati Bey Lisesi yaný,
Ne çok týrmanmýþým okula ,yürüyerek,
mýrýldandým yine yokuþ yukarý,
Bursa’da genelde düz yol arama,
çýkarsýn genelde,dað yamaçlarýný,
Ne muhteþemdi o konak,
bahçeden girdiðimde,sarmaþýklý duvarlarý...


Ayakta olmalýyým der gibi,
þu kat kat ruhsuz betonlar, artýk ukalalaþýrken,
Kimlere tanýklýk etmiþti,kimbilir?
biz trabzanlarýna tutunup,o an,týrmanýrken,
Düþünürken,duvar saatinin donn!sesi
beþ odasý,yaðlý boya eski tablolar,
Tam köþede aman Tanrým oda ne?
koca bir geyik baþý birde asýlý koca postu..


Kasýmsa artýk sonu,meþhur lodosuna tanýk
Bursa’da aðaçlarýn hýþýrtýsý,
Birde o an bana bakan, bu zavallý geyik baþý,
korkuyla en ürperdiðim andý,
Dikkatli ve,dudaðýmý kemirerek,baktýðýmda,
gülerek geldi Netafet haným
Bize bir dost hediyesi,avcýydý kendisi,
yaban geyiði ,modaydý be, kýzým iþte..

Komþular toplandýðýnda,zilleri
taktým kýzlarýn parmaklarýna,elde mendiller,
Diðer odadan çýktýk,belimizde pullu örtüler
,mini etekler,ve koca küpeler,
Roman havasý ,dudaðýmýzda en kýrmýzýsýndan ruj
,güllerse Netafet teyzeden,
Komþular þaþýrdý,kim bu deliler?
ama sonra bir eylendiler ki,pir eylendiler...




1985
KAYIP SAYFALAR
28.11.2010
Sosyal Medyada Paylaşın: