Ölmeden Mezara Gömüyor
Islanýrsan bir gün yaðmur altýnda
Medet umar isen yarin kolunda
Gözyaþý döker isen gidenin ardýnda
Anýlarým geldi dersin aklýma
Toz pembe hayaller uçupda gitti bahtýmda
Sevðim aðlar çare gelmez aklýma
Aðlayan gözlerim isyan ediyor bana
Resimlerinde hüzün gözyaþlarým gizlenir
Umutlarým tükeniyor derde derman arýyor
Yazdýðým þiirler geri dönmeni bekliyor
Kalemi içten yýktýn artýk direnemiyorum
Acýlarým peþkeþ çekiyor
Beni yanlýzlýða mahkum ediyor
Su ile gül gibi yalanmýydý sevgimiz
Sen gül oldun ben seni sevgimle besledim
Düþen her yapraðýna ömrümü verdim
Gülyüzüne bakmaya kýyamazdým
Dikenin saplansada ok gibi aðlamazdým
Bir kere kapýlmýþtým senin sevgine
Ölüm ecelim olsa seni sevdim kimene
Dertli derli vurdum sazým teline
Aþýk veysel gibi aðýt yakarým
Aðlamayýn dostlar ben yanarým
Avuçlarým nasýr tutmuþ sazým istemiyor
Yare yalvardým geri dönmüyor
Beni bir ömür boyu yanlýzlýða itiyor
Ölüm benim yaþarken kana kana iç diyor
Ölmeden mezara beni gömüyor
Yazan _ Remziye Çelik
Yorum_Remziye Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.