Anlat Dedim

Bir garibanla içtim dün, bütün gün.
Ýzbe bir sur dibinde.
Eski bir þarap þiþesiydi baþ yastýðý,
yorganý anýlarý,
yataðý acýlarý,
yalnýzlýðýn pijamalarý üzerinde...
Çýplaktý ayaklarý.

Yüreði en koyu/yapýþkan karanlýðýn
en derininde, en kimsesiz yerinde.
Bir zamanlar bilmem ne þefiymiþ,
iyi bir iþ yerinde..

Hastaydý, aþýktý,
“ bir cigaram kaldý,
benim için yanýp, tutuþan..” diyordu,
“ ne yazar “ diyordu,
” kara sevdaya, beyaz aspirin..”.
Sevgiye attýðý zarlar,
hep gele geliyormuþ garibin...
Gelecek, bakýþlarýnda eriyordu..

“Anlat” dedim.
“ Dertler bölüþülmeli “.
“ Hayýr “ dedi.
“ Ýnsanýn içine,
kendisinden baþka hiç kimsenin eli deðmemeli..”
(Ýnledim..)
‘”Dertler baþka yüreklere salýnmamalý,
batýk bir gemi gibi,
olduðu yerde kalmalý..”

“ Anlat “ dedim.
“ Sevinçler de paylaþýlmalý.”
“ Hayýr.” dedi.
“ Sevindirmektir zor ve güzel olaný.
Sevinmek iþin kolay yaný...”
Sevinçler,
o sevinci verenin gözlerinde yaþamalý,
ve orada býrakýlmalý..”

“ Bir þiir oku.” dedim.
“ Camda üç saksý karanfil,
kýrmýzý,
sizde mi sevdiniz karþý camdaki kýzý? “
“ Þarký söyleyebilir mi tavada kýzaran izmarit,
çalar saatin akrebi mi zaman hýrsýzý..? ”
“ Gökyüzü düþlerine yakýþan,
Bulutlar ekilecek bir avuç toprak..
Falda görünen, kadehte kaybolan umut .” dedi,
hüznüne göz kýrparak..

Titredi elleri,
elleri titredi..

Bu ýlýk yaz gecesinde,
imbikten süzülür gibi süzüldü hüzün..
Bir sonbahar giyindi yüreðimde..

Ayrýldýk,
içip son kadehleri de.
Geceye eriyen gündüzün,
iç çekiþlerinde..




Sosyal Medyada Paylaşın: