Adý Ahmet Otuz yaþýnda Yaklaþýk sekiz yýldýr da emellerine toprak ediyor bedenini
Teninde gezinirken gece siyahý Terine siner makberin soðuk soluðu
Amaç e(k)mek Araç ise siyah betonlarýn duvarlarýný týrnakla söküp ,ilmek ilmek iþle(n)mek
Göz çukurlarýna düþen morluklar ýskalýyordu hayatýný Adýmlarý ancak bir sonraki adýmýna yetiþecek güçteydi
Ahmet yorgun Ahmet telaþlý Ahmet sýktýðý yumruktan ateþ çýkartacak kadar asabi
Ismarlama sözlerle kâðýttan bir gemi yapmýþ kendine Ve býrakmýþ küçük bir su birikintisinin üzerine Arada yön verse de , rotasý belli Sýnýrlýdýr sýðýnacaðý limaný
Özgürlük ise kendi elleri ile kelepçelediði bir mahkumdur Dünü g(b)itmiþ, yarýný ya kýsmetlerde Bugün ise bir muammanýn içinde , tetikte
Bakýþlarý kayýp bir þehirde adres soran yabancý gibi Toz bulutlarýnýn köklerinde uyanýyordu her biri Gölgeler birbirinden kopya çekerken ,mesafe hep bir omuz ilerisi
Bir yaný anneyi anarken Diðer yanýný dolduran hasret kokulu yârine borçlanýyordu Ömür ipini asmýþ kömür ocaðýnýn en ulaþýlmaz yerine Ne eli uzanýyor , ne de adýmlarý ona götürüyordu
Sabrýn taneleri çürümeden içinde Filizlerine ýþýk olmalýydý inancý Her zaman ki gibi elleri semada , þükür zikirleri gelir aklýna
Gün doðurgandý Ve gözü kapalý sýzýyordu sonrasýna
Nasýrlanmýþ iþçiliðini býrakýp arkada En ön koltuktan yerini ayýrtýr Ahmet Raylar hazýrdýr artýk beklenen yolculuða Kömür karasýna buruk bir veda sahnesi düþer geçici de olsa
Toprak buluta zincirlenmiþ gibi , baþlar yolculuðuna
Son kez silerken alnýnýn katran karasý terini Siyah bahçeden topladýðý aþý , beyaz sofraya sunma vaktidir sýradaki
Ahmet ’ýn gözlerinde güneþ uyanýr
ve
Gök ýþýðýný açar , gün aydýnlýða kalýr
04/08/2010 17;55 eMÝNE
Sosyal Medyada Paylaşın:
eMİNeYZAMAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.