Kaidesiz heykeller yapardým yýldýzsýz gecelerde Heykellerim çamurdandý… Ufalanýrdý kum gibi güneþ deðince gözlerine Ufalanýr ve uçup giderdi aydýnlýðýnda gündüzlerin… Ýþte hep bu yüzdendi bekleyip durur olduðum gün batýmlarýný Bu yüzdendi takýlýp kaldýðým kýrýlmýþlýðýna solgun yüzlerin…
Yumardým gözlerimi girer girmez yataðýma Ana rahmindeki mes’ut ceninler gibi iki büklüm Uçuþurlardý rengârenk parýltýlarla Her birini seyre dalardým sýcak…
Hem elleri vardý heykellerimin ellerimi okþayacak Ve hem titreyen ýslak dudaklarý “Seni seviyorum” derken… Kiminin endâmýydý saran ruhumu, kiminin sesi… Hele bir tanesi vardý bir tanesi! Boyu, ince belli sýrça bir çay bardaðý kadardý Ateþten buðular yükselirdi her yerinden Dokunamazdým… Oturur benimle sabaha kadar aðlardý…
“Yosma” dedikleri cinstendi bir baþkasý Beline her gün bir beyaz kemer baðlardý Göðüs çatalýna kadar ayrýktý yakasý Ve yýrtardý karanlýklarý kahkahasý… Dolgun kalçasýný sallayarak bir o yana bir bu yana Resm-i geçit yapardý önünde utangaç gözlerimin Bakamazdým… Dönerdi geriye, bütün inci diþleri meydanda “Hadi gel!” der gibi el sallardý bana…
Açlýktan süzülmüþ olanlarý da vardý heykellerimin Korkudan altýna iþeyenleri de iþkencelerde Pankart taþýyanlarý da vardý þehrin tam orta yerinde Þehrin tam orta yerinde, ýssýz gecelerde Sýzýp uzanývermiþleri de vardý banklarýn üzerinde…
Ama ben en çok þu en dipte, þu en yalnýz olaný sevdim Þu en dipte ve en uzakta her gece aðlayaný… Bana bitmemiþ bir masal býrakýp yýllar önce Bir seher vaktinde ansýzýn kaybolaný…
Ahmet KÖKEN Sosyal Medyada Paylaşın:
hocaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.