...bugün rüzgar esiyordu... çýktým dýþarý / sadece yürüdüm önüme bakmadan uzaklara kilitlenerek... ...rüzgar ruhumu mu okþuyordu yoksa bilmeden bedenimi kýrbaçlýyor muydu ? ama bendeki seni almaya gayretliydi ! bir fýsýldamayla da kýrbaçladýðýnýn farkýndaydým.. o günkü gibi deðildim ama öyle giyindim evet ! son görüþtüðümüz zamanda ki gibi.. omzum da aðladýðýn o kýyafetler vardý , gözlerim yaðmur sularýyla doluydu ... anlamadýn be esmerim...hiç anlamadýn !..
...sen gittikten sonra içimden seni atabilmeye yardýmcý olan gözlerim son kez baktý : yanaklarýmdan süzülen senli gözyaþlarýmdý ...
...ve ruhumu kýrbaçlayan o rüzgar ise, sensizliðimi kucaklayarak / gözyaþlarý mý sildi... artýk hiçbir þey sen deðildi / olamazdý ! son parçaný da rüzgarla savurdum... sonrasýnýn ne önemi var ki hoþça kal Ruhum !..
anlamadýn bu esen son rüzgardý...ikimiz için gelmiþti anlamadýn !..
“ yarýn da hiçbir þey eskisi gibi olmayacak !..”
Yusuf yýldýrým... Sosyal Medyada Paylaşın:
yyildirim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.