GÖNDER KALBİMİ

Suskun gecelerimde hep bir dügüm attým yanlýzlýklarýma,
Bir gün birlikte çözeriz diye.
Bir sokak karanlýgýna dönerken gecelerim,
Hýrçýn yüregime gem vurdumda susturdum.
Sisli bir Kasým sabahý seni ugurlarken,
Ellerim titriyordu farkýnda degildin.
Farkýnda degildin sevmelerimin acýsýný nasýl yaþadýgýmý,

Yüregimde sanki kara kýþ vardý donuyordum.
Yüregim bir kuþ korkaklýgýnda titreken,
Sen gidecegin trenin hangi perondan kalkacagýný düþünüyordun,
Ben üþüyordum,
Sen gitmelere odaklanmýþtýn çoktan,
Belkide bu bir kaçýþtý.

Sevgiden,
Aþktan.
Ve o sesi duyunca kulaklarým,
Çaresiz oldugumu bir kez daha beynime yazýyordu gözlerin.

Bir trenin vagonlarý geçerken gözlerinden yavaþ yavaþ,
Bir ölümü çagrýþtýrýyor du ayrýlýgýn.
Bir sisli Kasým sabahý sen gidiyordun.
Ama yanlýz degildin.
Sadece buna seviniyordum biliyormusun.
Bir kiþilik biletle iki kiþi yolculuk yapýyorduk,
Belkide dönülmez uzaklýklara.

Þimdi biraz eksik, biraz yarým kaldým,
Eskisi gibi degilim artýk.
Duygusuz kaldým,
Aþýk olamadým, sevemedim biliyormusun.
Biliyormusun emanetim halen sende,
Seninse resimlerin var bende.

Her Kasým ayý gelince titriyor bedenim,
Bir haber,bir tren ,bir gemi bekliyorum.
Ýnan çok çaresizim,
Çok ta yanlýz.
Ya gel yada emanetimi gönder,
Gönder kalbimi.
Gönderki sen içindeyken öleyim..

Þair Cengiz Yýlmaz Kasým2010


Sosyal Medyada Paylaşın: