Aþk dediðin; Kýyamet mi yoksa? Ateþten kýyamet... O kýyamet bende deðilmi ki; Ateþiyle yaktý her yönümü. Kuzeyim güneyimden sýcak, Güneþim batýdan doðar ancak.
Aþk dediðin; Fýrtýna mý yoksa? O fýrtýna bende deðilmi ki; Esmesiyle sildi beþduyumu. Kokudan men etti burnumu, Gözüm bedenimde körebe oynar, Kulaklarým desen sesten kaçar. Dilimde ancak acýnýn tadý, Tenimde ise tek his kalmadý.
O eþsiz fýrtýna... Gökleri arza indirdi, Arz da çýldýrdý, arzdakilerde. Sonra serdi üstüme karanlýðý, Ne güneþi görür oldum, ne aydýnlýðý, Doðu, batý, kuzey, güney, Göz, kulak, burun, dil, Ne yönüm oldu. Ne duyum. O fýrtýnadan sonra, Ýþte ben buyum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayhan Dedeoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.