BİLMECE GİBİ
Önceleri iki samimi arkadaþtýk
Birlikte her anýmýzý paylaþýrdýk
Akþtan,sevgiden bile konuþurduk
Zaman geldi konuþamaz olduk
Artýk samimi arkadaþýmý göremiyor,
Gözlerine bakamýyordum.
Anlatamýyordum sevgileri,ihanetleri
Suskundu oda karþýmda benim gibi
Neden diye yargýlýyordum kendimi
Bilmece gibi olmuþtuk birbirimize
O korýdorun sonundaki sýnýfýnda
Ben bekliyordum yine tenefüs çýkýþýnda
Birgün geldi çattý gözlerimin içine baktý
Neden bakmýyorsun yüzüme diye sordu
Neden bakamýyordum ?
Yoksa,yoksa... artýk...
O benim arkadaþým deðilmiydi?
Gözlerine baksam heyecan kaplýyordu beni
Ellerim sakin deðildi herzamanki gibi
Titriyordu.
Liseli kýz saçlarýn bugün örgüsüz dedi
Dinliyormuydum?
Hayýr ,hayýr dinlemiyor,duymuyordum.
Ýçimdeki neydi ?neden susmuþtum?
Sessizce konuþuyordum kendimle
Sus dedim sadece sus
...Sen artýk benim arkadaþým deðilsin diye haykýrdým
Dolu dolu olmuþ gözleriyle baktý bana
Liseli kýz dedi hüsran bakýþýyla
Sus diye haykýrýyordum.
Ýçten içeydi haykýrýþým duyuramýyordum
...Onun gözlerine bakamazdým olamazdý
Hayýr diyordu yüreðim ...Hayýrrr
Birden ellerime bir kaðýt parçasý tutuþturdu
Açamazdým okuyamazdým korkuyordum
Senin gözlerinde kendimi buluyorum yazýyordu
Bir zamanlar samimi iki arkadaþtýk bizzz
Koridorun sonunda bir ses yükseldi
Sen,sende benim arkadaþým deðilsin
...Koridorda yankýlanýyordu sesi
...Artýk samimi iki arkadaþ deðildik
.....Suskunluðun bedeliydi aþk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.