YILDIZIM…
Zifiri karanlýkta görüyorum seni ; YILDIZIMSIN
En karanlýðýný sen aydýnlatýyorsun gecemin yosun siyahý gözlerinle,
Hüzne doðan kýr çiçeðim olup baharý müjdeliyorsun, sonbahara inat.
Rüzgâr saçlarýnda, yaðmur yanaklarýmda hayat buluyor,
AÞK çýkmazýnda sen + ben ayrýlýða denk düþüp yitiyoruz…
Söyleyemediðim her söz þiir atamadýðým her adým sen oluyor,
Ezelden ebede giden o yolda.
Nihavent makamýndan bir parça savruluyor boynu bükük gitarýn telleri arasýnda,
Ýnciniyor yürek bestesi olmayan söz misali son durakta…
Sen evet sen adýmý hatýrlamayan gecemi aydýnlatan sen,
En savruk düþlerin katili hayalin müjdecisi sen; YILDIZIM !
Vuslata hasret kalmýþlýðýn ortasýnda gel yak temmuz misali, kavur teni.
Ýlaç ol istersen jilet kesiði gibi zonklayan yarama,
Ya da ipimi sen çek daraðacýnda, kýr kolumu kanadýmý…
Ol gel sen ol celladým! Azrail’e kafa tutayým, kadere isyan durayým;
Ruhumu ona deðil sana sana vereyim ölüm senden gelsin gel ölüm meleðim.
Ufka arþ-ý azam indi gök kýzýl gözler semaya bakar bir giz bu ne týlsým
Musallaya yatmadan gel gel göreyim seni YILDIZIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.