eþiðinde bir dünya býraktýðým çürük kapým
borç haneme yazýlmýþ en hârika amme alacaðým
eðik omurlarýmý çökerten esnek umut payým
sen; yarým küfürlerimin kadýný
kutsal emarelerime düþen felaket aðrým...
perde arkasýna dizilmiþ kurþun askerler gibi anýlarýn vardý
içimden atýlmana ret koyan kuþkulara sarýlý
þerefine niyetli çaktýðým kaçýncý þiþe bu
sonra utandýðým duvarlardan
umurumda olmazdý hiç
kirli sakalýmdan bile pis bakan insanlar
alsaydýn
hata paylarýmý da götürseydin yanýnda
ya da mürekkeplerimi
ki; artýk beyaz teninde yazacak yerim kalmadý...
artýk bakma þiirlerime
hatta hiç okuma
sakil bir uluma say
ya da unutulmaz bir hafýza kaybý zaafý
sana yeni kelamlar üretebilmekti
uçkuru ýslak örümcek, kendi hiç kurumayan aðla(mala)rýma
bir an olsun bitse gözlerimde filmin
çekilse üzerimden ahtapot üzengeci yýllar
veya
gerçeði ýsýrmasa zihnimdeki köpekler
sevmek illa sahip olmaktýr! saysam ya da
mutlaka getirirdim bir þekilde
siyah karanfillerle de olsa yanýma...
arsýzlýðýn tükendiði bir sýnýr var
hiçbir ülkeye kayýtlý olmayan
bir dalgalara karýþan köpükler bilir
bir de yeter artýk dinlemeyen içimdeki ç/aðlayanlar
nasýl acýdýr bilebilir misin
ne yüz düþürücü...
hem aðlar bu kalabalýklar hem yuhlarlar
ne adamlýðýn kalýr ne dilinde salavat
hilafsýz berbattýr...
diyemezsin iþte o zaman
anlatamaz...
ki; o da bir zamanl!..
kesilir sesin
susturulur!
atmaca benlikli asude bir sessizlik dolanýr baþýna
yine de ona toz kondurmaz ama yüreðin
boðazýn þiþer
bir damla canýn bile kalsa senin deðildir yine de
yerine sýðamazsýn o zamanlarda
sonra
hep ayný þey hep
hep...
günahýný aldýðýn kayalýklar!
ah Asude ah...
belki de bu saflýðýný sevdim ya senin...
neresini severim bu taþlarýn, kayalarýn
hangi deliði gamzelerine benzer
hangi þekilsiz yaný öpücüðe boðar bir adamý
senden çok nesi olur onlarýn ha!
bir denizin dibine sokulmaktan baþka
neyine vurgun olurum be ahmak!
onlarýn iþi sadece aðlayanlarý saklamak...
sevmek nedir anlat derdin ya hep
haklýsýn hiç anlatamadým aslýnda
boðazýmdaki iptin hep
ayaklarýmdan asýlýyken ben, o tavanda...
keþke okunmasaydý hiç
kehribar önlüklü pusulaya cevaz konduran uzaklar
kurþuni gözlüklü ceviz kabuðu sanrýlý barikatlar
kondukça üzerime yaz gününü es geçen musiki daðlar
haykýrdýðýmý duymadýðýna kýzmýþýmdýr ya en çok
haklýydýn aslýnda ...
hep böyle
çok hafif, usulcacýk bakardým ardýndan
lâl dilimin yörüngeden çýktýðý anlar
susardým
baþka þansým olmazdý
giderdin
giderdin susturucu takarak...
üzülürdüm
kendime, kendimden bile uzak
atardým kendimi kayalara
ki; konuþurdum susabildiðim kadar!
nasýl illet bir þeydir
ama bilemezsin ki sen nedir?
ölürce bir özlemle devamlý cama bakan
ama hiç el deðdiremeyen bir tavan gibi yaþamak...
kaçmakla kurtulmak arasý çatýþýrken voltalar
yükseldikçe ar perdesine takýlan serenatlar
münzevi bir temaþanýn kýrýlgan yanýndan fýsýldar aþk
ayaklarýný uzatýrsýn kayalardan
bir yakar güneþ, bir ýslanýr paçalar
baþlar, tanýdýk ilâhi med cezir manzaralar
ecnebi yardýmý gibi üç harfe kalýr hep çaðrýlar
hep ayrýk, hep teker, teker
ve, suskun acý eklerle yazýlýrlar
gel_git_me_aþk_ým_dön_
iþte ; aþk’ýn SOS’u duyulduðundan çok daha acýdýr
acýtýr ondan...
TopraðýnSesi
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.