ŞEHR-İ İSTANBUL

Þehr-i Ýstanbul’dayým, doymaya geldim dostum.
Umudumdu Ýstanbul, evsafýna vuruldum.

Aç billaç bir haldaydým, sermeye geldim postum.
Biçare hayattayým, þerbet deðil kan kustum.

Namýný duymuþ dünya, anlattýlarda coþtum.
Sermâye-i fahr imiþ, Þair Nedim’den duydum.

Kasabamý býrakýp, satýp savýp da koþtum.
Yaradana sýðýnýp, çare aradým durdum.

Alem-i cihanda hiç, olmadý gerçek dostum.
Cennet-i a’lâ olsun, diye hayaller kurdum.

Hiç kalýn post giymedim, delindi ince postum.
Sultanlarýn þehrinde, gecekonducu oldum.

Ýstanbul benden ýrak, baþka bir þehir oldum.
Bir safa bahþettiler, artýk ben Ýstanbul’dum.

Gökdelenler karþýmda, kahýrla selam durdum.
Düþtüm dönüþ yoluna, saç baþ kalmadý yoldum.

Bir Ýstanbul gerçeði, masal deðil boðuldum.
Yaþanan gerçekleri, aldým kaleme vurdum.

Memleketde dokuzdu, burada on doðurdum.
Elvada ey Ýstanbul! Elvada çeþm-i yurdum.

MEHMET FÝKRET ÜNALAN


evsaf: nitelik
Sermâye-i fahr: övünülecek sermayesi olan


Sosyal Medyada Paylaşın: