İÇİMİZDEKİ DOMUZLAR

Hepten maval ehlî mi, kalmadý mý bir âkil?
Ýdrak edin tiradý, boþa deðil bu gayda!
Kasvetiyle kapladý, baþtan ayaða sakil;
Domuzluk içimizde, tenim temiz, ne fayda…

Hangi mikrop sebepse, akýlda aklî yangý;
Düþlerimi piç eder; heyûlâ, karabasan!
Hep karþýma çýkýyor, yetiþir kýsýr döngü!
Kýr melânet tâcýný, tahta otur ey insan…

Tedavî için teþhîs, sonra görevi tahsis;
Derdin, derdine çare; kâmiller çýkar elbet
Kararlý ol yeter ki, sonra kapanýr bahis
Kanýmdaki þu illet, sürmez ya ilelebet.

Göçük altýnda kalan, insanlýðýn enkâzý:
Sesime ses verin de, bileyim arzý tarzý
Ehil elden çatalým, son kez olsun îkâzý
Vicdânlara dikelim; anýtsal, haklý farzý…

Erdemoðlu! Erdemlik var diyorsan künyende;
Her dem öze doðru kal, selâmete söksün tan
Ahlâk, böyle gönenir, köke sadýk bünyende;
Soysal bünye kurtulur, erince, erer vatan;
Kaygýlardan arýnýp, sevince girer vatan.


03.11.2009 13:52 – 19:55

Salih ERDEM / AYDIN

Sosyal Medyada Paylaşın: