SİZ YOKTUNUZ

Yalýnayak adýmlar uyarýrken sabahý
Okul yolunda
Kitap yoktu, defter yoktu.
Bir çiçekli entari bir çizgili gömlek,
Ve cýlýz adýmlarýn taþýdýðý bedenlerde
Umut vardý, ben vardým,
Siz yoktunuz.

Size masal kadar uzak köylerde,
Ali’nin bakýþý, Ayþe’nin meraký,
Elif’in feryadý vardý bilgiye susamýþ,
Siz yoktunuz.

Karatahtaya tebeþirle çizdiðimiz dünyada
Küçülürken karanlýk, küçülürken yalnýzlýk,
Umutlar büyüyüp çoðalýrken aydýnlýk,
Ben vardým
Siz yoktunuz.

Yalnýzlýk sembolü köylerde
Yeþerirken düþüncelerim,
Her çiçekte, her aðaçta, her tarlada,
Büyürken zamanla birlikte umutlarým,
Kelimelerim çiçek deðil
Dostluk, kardeþlik, burcu burcu vatan kokarken
Ben vardým
Siz yoktunuz.

Ve neden sonra bir kýr çiçeði gibi
Koptuðumuz zaman köylerden;
Ya da bir namazlýk saltanata çýkýnca,
Nutuklar söylenirken arkamýzdan
Ölçüsüzlük sermayesinden,
Vaatler serpilirken etrafa;

BEN YOKTUM
SÝZ ÇOKTUNUZ.

Ýdris ÖZLER

Sosyal Medyada Paylaşın: