Miniklerimin sayýsý eksik gözükmüþtü bana,
Meðerse eksik deðilmiþ, öteki de çýktý ortaya,
Bu altýncýsý prematüre gibi, zorlukla yürüyor,
Tüyleri de kabarýk, bebekmiþ gibi gözüküyor…
Beni gördüklerinde duvarýn üzerine atlýyorlar,
Yine onlara yemek vereceðimi düþünüyorlar,
Bu yenisi de atlamak istiyor ama yapamýyor,
Büyüdüðünde yapabilir ama henüz bilmiyor…
Onu elime alýp mýncýklamayý çok seviyorum,
Benden kurtulmak istiyor ama býrakmýyorum,
Týrnaklarýyla kendisini korumak için batýrýyor,
Duvarýn üzerine býraktýðýmda yere atlayamýyor…
Hepsi ayrý güzel, üstelik yaramazlar minikler,
Alýþveriþten dönerken kaldýrýmda gözüktüler,
Onlarý aldýðým gibi hemen bahçeye götürdüm,
Mama almak için eteðime týrmandýklarýný gördüm…
Hepsi de çok güzeller, küçücük bir aile oldular,
Anneleri baþlarýnda, ortada gözükmüyor babalar,
Aile reisi olarak babayý gören felsefeye ne oldu?
Pek çok alýþkanlýðýmýz gibi o da aniden yok oldu…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.